De tweede ronde van de promotieklasse voerde De Raadsheer 1 naar Waalwijk. Waalwijk zou u kunnen kennen van..
Waalwijk heeft die mooie..
Afijn, Waalwijk.

Het team uit Zundert bestond uit mensen uit Arnhem, Breda, Nijmegen, Rijsbergen, Roosendaal en Wernhout. Opvallend: er deden evenveel mensen uit Oegstgeest en Dwingeloo mee als mensen uit Zundert. Tevens deden er evenveel Oezbeken mee.
Je zou dus kunnen zeggen dat er een stel huurmoordenaars werd ingevlogen. Wel een slecht stel dan toch.

In het hotel met de originele naam Waalwijk lagen de ratinglijsten uitgeprint klaar. De speler van Waalwijk met de hoogste rating ging op bord 1 zitten, de nummer 2 op bord 2 enzovoort. Enige uitzondering was bord 8, daar zat pas de nummer 16. In Zundert gaat zoiets iets anders. In de week daarvoor was de ratinglijst van De Raadsheer achterstevoren en ondersteboven op een dartbord gehangen. Vervolgens mocht een aap (lees: teamleider Niek) pijltjes gooien om de opstelling te bepalen. Voordeel: zo weet de tegenstander nooit of hij een kei als Frank Verkooyen tegen zich heeft, of een prutser als bovengetekende. Dit keer deed Frank overigens weer niet mee, waardoor hij dit seizoen nog steeds geen enkel verliespunt heeft behaald voor de Raadsheer.

De Waalwijkers hadden besloten om de niet-Zundertenaren uit hun ritme te halen; er klonk pas “koekk…” toen de klokken al aangingen. Klokslag 1 betrof het praktisch een ochtendwedstrijd. Toch was het een Rijsberger/Achtmalenaar die het eerste wakker was. (Check dit bruggetje van intro naar partij, zeg!) Wetende dat Mitchell 200 ratingpunten te weinig heeft, banjerde ik na een halfuur maar eens naar zijn partij. Het leek een gesloten, saaie 1. D4 stelling, tot ik zag dat Mitch op zet 12 met zijn paard pion e6 aanviel en zijn tegenstander die niet kon dekken. Omdat ook de koning nog niet was gerokeerd en de loper nog op zijn plek stond, kunt u zich misschien voorstellen wat voor een bakbeest dat geweest moet zijn. Ik ging tevreden zitten en toen ik weer terugkwam, waren we 4 zetten verder. Ik zag dat Hans Sinnige (1867) de geofferde witte loper sloeg en daarmee mat in 1 toeliet. Op zet 16.

Ik weet niet of je dat een verrassing kunt noemen, maar een verrassing vond wel plaats op bord 1. Johan Goorden had slechts 450 punten minder dan Remco Sprangers en toch slaagde hij er nog in om de partij te verliezen. Prutser. De partij leek redelijk gesloten en ik vond Johan alleszins redelijk staan, maar naderhand hoorde ik hem iets mompelen over een paardoffer wat door een tussenzetje niet werkte. Johan had dat door ná het paardoffer, zijn tegenstander had het ervóór al gezien. Hoe dan ook, de stand was weer gelijk.

Maar niet lang, want ook op bord 2 kregen we al snel een pak slaag. John stond zoals hij wel vaker staat; een beetje introvert maar niks aan de hand. Hoe het toch de verkeerde kant heeft op kunnen gaan, weet ik niet, maar verliezen van 2072 kan gebeuren. Overigens heeft John zijn koffie, die ik hem in de vorige aflevering had beloofd, wel gekregen.

Daan heeft de vorige keer op bord 1 gewonnen, dus zat hij nu op bord 3. (Die logica snap ik ook niet, maar laten we het maar aan de Dart-skills van Niek toeschrijven.) Hij slaagde er een keer niet in om één of ander dubieus zijgambiet op het bord te krijgen. Sterker nog, de stelling ging in sneltreinvaart naar een eindspel wat je zelfs tegen Carlsen remise zou houden. En dat werd het dan ook. 2,5 – 1,5.

Niek was naast me gaan zitten op bord 6. Vanaf zet 1 stond hij een beetje beter, want zijn tegenstander had het in zijn hoofd gehaald om de Orang Oetan te spelen. Toch had ik niet het idee dat de partij heel lang buiten de remisemarge is geweest. En dat werd het dan ook. 3 – 2.

Die stand bleef een tijdje staan tot ik daar zelf verandering in bracht. Over deze partij kan ik iets meer details geven, want ik heb hem redelijk goed kunnen volgen. Ik kwam ietsje actiever uit de opening en was net begonnen met aanvallen, toen Ad Kroot de tijd rijp achtte om een counter te plaatsen. Daar slaagde hij wonderwel in, hoewel hij door een rekenfoutje daar geen voordeel uit haalde. Inmiddels waren we bij zet 30 en had ik nog 5 minuten tegen mijn tegenstander 10 minuten. Er was een torenoffer voor nodig om de stelling eeuwig schaak/3x dezelfde stelling te houden. En zoals dat gaat in het schaken, wist het publiek daarna even haarfijn als hardhandig uit te leggen dat zowel mijn tegenstander als ik in tijdnood de winst hebben laten liggen. Bleek het toch geen perfecte partij te zijn geweest zeg. 3,5 – 2,5.

Ik liep met Johan en Mitchell naar de bar om een welverdiend biertje te halen en vroeg/zei: Tycho remise en Frans verliest? Ik had een halfuur geleden namelijk nog de partijen bekeken. Het antwoord van Johan: “Nou, nee”. Frans had eerst 2 pionnen weggeblunderd, maar stond nu ineens een stuk voor. Geen idee hoe, eerlijk gezegd interesseert het me ook weinig, maar Frans liet het team en vooral zichzelf zien dat hij het schaken toch niet helemaal verleerd is. 3,5 – 3,5 en het zou dus nog best spannend kunnen worden.

Maar ook nu weer zei Johan: “Nou, nee”. Tycho stond namelijk lang in een moeilijk maar gelijkwaardig eindspel, maar was daarin toch een pion kwijtgeraakt. Ik ging voor het einde van de partij weg omdat ik een bus moest halen, maar het einde wilde ik ook niet zien. Tycho was aan het denken hoe hij een eindspel met 2 pionnen tegen een dame en 1 pion moest winnen. Ik weet niet hoe lang het duurde om uit te rekenen dat dat toch wel lastig werd, maar het is goed om te zien dat Tycho voor het team zo lang mogelijk doorknokt.

Uiteindelijk hebben we nipt verloren van een ijzersterk Waalwijk 1. Jammer dat we niet een half puntje extra wisten te verzamelen, maar als iedereen dit niveau op de (schaak)mat blijft leggen, moet het zeker mogelijk zijn om te handhaven in de promotieklasse. Onze promotie-aspiraties moeten dan maar een jaar de koelkast in..