Raadsheer 3 werd op pad gestuurd naar het Oost-Brabantse Oss. Niet in de gebruikelijke setting maar met 2 kanjers als invallers: Luuk van Dongen en René Roks. Luuk kwam op eigen gelegenheid met zijn vriendin opdraven. Een betere supporter als je lief kun je je natuurlijk niet wensen. De twee tortelduifjes kenden elkaar één jaar en dat prille geluk werd toevallig dat weekend liefdevol gevierd. Wij, René en Mia, werden bij het Van der Valk Hotel  in Breda opgepikt door William Gommers. Hij kon ’s morgens thuis nog niet weten dat het vanuit zijn woonplaats Ossendrecht een helse rit naar Oss zou worden. Het begon voor Roosendaal al met twee omleidingen en via allerlei binnenwegen en sluiproutes stond hij op een gegeven moment met zijn nieuwe auto, een prachtige elektrische Mustang, in het centrum van Roosendaal. Uiteindelijk pikte hij ons tegen twaalven op. Geen probleem, tijd genoeg zou je zeggen maar je kon aan het rood aangelopen hoofd van William zien dat hij zich tijdens etappe 1 van de koers behoorlijk achter het stuur had zitten opwinden. Niet de ideale voorbereiding op een schaakpartij in Oss, zou je zeggen.  Maar er wachtte nog meer onheil. Bij Rosmalen vond de TomTom het een goed idee om ons binnendoor te loodsen. Via Maren, Maren-Kessel, Lith en Lithoijen. Een prachtige alternatieve fruit- en perenroute, vooral als je op de fiets bent, maar als je haast hebt, en dat hadden we, was de snelweg toch beter geweest. Uiteindelijk kwamen we 2 minuten voor tijd aan.

We werden naar een apart zaaltje geloodst waar we met 8 spelers net in konden. Zitten en spelen was de boodschap. Ik had mijn jas nog niet uit of de 1^e set was al gespeeld. Na amper 10 zetten constateerde ik dat al mijn stukken muurvast stonden en nauwelijks een kant op konden. Ik zag nog één lichtpuntje door mijn Dame een beetje uit het gedrang bij de Koning te halen hetgeen direct resulteerde in een stukkenwisseling waar ik niet slecht uit kwam. Vervolgens begon mijn opponent lekker pionnetjes te snoepen maar was gaandeweg vergeten waar mijn Dame stond. Dus bij de derde weg geroofde pion vond ik het welletjes en kon zijn ongedekte Dame slaan waarna mijn tegenstander het niet meer zag zitten en meteen opgaf. Blij en opgelucht kon ik al om 14.15 uur op bord vier 1^e punt voor Raadsheer 3 noteren.

Op de andere borden werd nog diep nagedacht. Bij Luuk, op één, verliep het iets moeizamer en toen hij zag dat William, op drie, een stuk voor stond, en dus gewonnen stond, nam hij het remiseaanbod van zijn tegenstander dan ook meteen aan: 1 ½ – ½ . René, op twee, speelde een goede, degelijke partij en maakte het zijn tegenstander bij elke zet een beetje moeilijker. Hij maakte er 2 ½ – ½  van. En dat was maar goed ook want bij William voltrok zich een drama. Hij gaf zijn overweldigende stelling door onverklaarbare reden helemaal uit handen, een nachtmerrie voor elke schaker, en de partij kantelde helemaal in het voordeel van de tegenstander:    2 ½ -1 ½.  We konden zo toch een mooie overwinning mee naar huis nemen en al bij al maakte dat de moeite van de rit meer dan waard.

Maar William zat in zak en as, dat was erg sneu, en sloeg op de terugweg het stuur van die mooie nieuwe, luxe E-auto bijna in drie stukken. Kleine bijkomstigheid was dat hij ’s nachts zou vertrekken naar Oostenrijk voor een skivakantie maar hij wist al dat er geen kruimeltje sneeuw lag. Dat kon er ook nog wel bij. Maar dat hij een dag voor zijn vakantie vanuit Ossendrecht helemaal naar Oss rijdt om er een potje te gaan schaken, is op zich al een klinkende overwinning. Een betere teamspirit als die van William is niet denkbaar.