Afgelopen zaterdag heeft het eerste team van De Raadsheer goede zaken gedaan in de promotieklasse door het net gepromoveerde OSV uit Oss te verslaan. De Osschen, niet te verwarren met de Onzen, kunnen daardoor nog louter theoretisch hun degradatieplekje overdragen aan De Raadsheer. Het team uit Breda, Achtmaal, Maastricht, Roosendaal en Nijmegen speelde thuis in Zundert.

Het eerste resultaat was voor John van Dijk op bord 4. Ik meen dat ik een keer of 6 langs zijn bord ben gelopen, maar kan me geen moment herinneren waarvan ik vond dat het onthouden moest worden. Ik neem dus maar aan dat de snelle remise terecht was.

Spannender was de partij van Daan. Hij leek een aanval te kunnen ontwikkelen, maar al snel werd duidelijk dat een mataanval er niet in zat voor onze matador. Wel wist hij een pionnetje te veroveren en toen hij even (lees: 2 uur) later ook een vrijpion wist te creëren, kon het niet anders dan dat zijn tegenstander zijn verzet moest staken.

Tycho was als derde klaar en kroonde zich tot topscorer van het eerste team! Hij had een klassieke partij waarbij Tycho lang, en Sjaak kort rokeerde. Het pionnen gooien kon beginnen! Van Dijk jr. was wit, waardoor ik de hele partij wel vertrouwen had in een goede afloop. Toch weet ik niet precies wat er gebeurde aan het einde van de partij: bijna alle stukken op het bord stonden rond de koning van Tycho, deze haalde net zijn tijdscontrole en won dus(?) de partij. Een verdiende overwinning dus 😉

Frans speelde de eerste (en gelukkig enige) verliespartij van de dag. Hij kwam nog wel goed uit de opening; op één of andere manier had hij op zet 15 een toren tegen een stuk en 2 pionnen en een gruwelijke berg initiatief. Helaas kon hij het initiatief niet omzetten naar materiaal, verloor nog een pion en werd in het eindspel weggespeeld door zijn tegenstander. Zonde voor de man die zijn goede vorm nog niet helemaal terug lijkt te hebben.

Ikzelf was als vijfde klaar en van alle partijen herinner ik me deze nog het beste. De opening leek een beetje saai te worden, dus besloot ik een dubbelpion te accepteren voor een aanval op de Osse damevleugel. Dit leek te werken, want ik veroverde een pion hoewel de situatie moeilijk bleef. Mijn tegenstander blunderde a tempo een stuk weg, waardoor ik ineens een vol stuk voorstond. Na 5 zetten kwamen we er allebei achter dat mijn stuk toch wel heel erg opgesloten stond, en ik hem weer gedwongen terug moest geven. Wat overbleef was een gelijke stelling waarin ik misschien een licht voordeeltje had, want ik had een geïsoleerde vrijpion. Daarom offerde ik een pion om deze vrijpion 10 zetten later te kunnen gaan promoveren. Precies op het moment dat hij zijn loper moest gaan offeren voor mijn pion, plaatste mijn tegenstander op zet 41 een bijzonder tactisch remiseaanbod. Frank twijfelde niet en vertelde dat ik het moest aannemen. Ik twijfelde wel en besloot nog een kwartiertje te wachten. Toen Frank op remise stond, Johan ook en Mitchell op remise tot winst, kon ik het veilig aannemen. In de korte analyse bleek gelukkig dat het toch remise was, maar ik heb het nog niet in Fritz durven zetten.

Frank speelde tegen de sterkste speler van Oss en had daar zijn handen vol aan. Zover ik heb kunnen zien, is de partij nooit buiten de remisemarge geweest en de remise waartoe besloten werd mag dan ook geen verrassing heten. Maar dat halve punt zorgt er wel voor dat we op 3,5 – 2,5 kwamen.

Johan speelde naast me op bord 6 en ik kon zijn partij dan ook goed volgen. Hij speelde tegen de speler met de op een na hoogste rating en hij kreeg het dan ook moeilijk. Zijn tegenstander kreeg wat initiatief uit de opening en wist dat om te zetten naar een pion voorsprong. Maar Johan, alom bekend als “Rosendälische Gründlichkeit”, liet zich niet van de wijs brengen, voerde de druk op de geïsoleerde pion op en kreeg zijn materiaal weer terug. Wat restte was een gelijkwaardig eindspel wat na enig gepruts heen en weer in remise eindigde.

Na 7 partijen te hebben beschreven wil ik even uw aandacht vragen voor iets bijzonders. Het kwam al eerder even ter sprake, maar dat maakt de prestatie van Mitchell niet minder knap. Als vervanger van de zieke Niek werd hij met zwart op bord 3 geplaatst. Na het snelschaakkampioenschap gewonnen te hebben en in de competitie Niek van het bord getild te hebben, wisten we dat Mitchell in vorm was, maar hij mocht dat nu extern gaan bewijzen. Met zijn karakteristieke verdedigende aanvalsspel wist hij zijn tegenstander een pion af te troggelen, terwijl ook de compensatie voor Mr. Mathijssen was. Terwijl een half punt al genoeg was voor de teamzege, bleef Mitchell rustig en schoof hij zijn tegenstander koelbloedig naar buiten. Een vol punt voor de invaller en als hij deze vorm kan volhouden, stelt hij Frank binnenkort voor een luxeprobleem (Maar ey, Frank, ben zuinig op de pers, hè!).

Deze overwinning was belangrijk voor Het Eerste, omdat we anders naar onder zouden moeten gaan kijken. Nu is degradatie echter net zo ver weg/dichtbij als promotie en hoewel alle scenario’s nog mogelijk zijn, lijkt het erop dat we ons langzaamaan kunnen gaan opmaken voor nog een jaar in de promotieklasse. En dat is helemaal niet onverdienstelijk voor een team met een gemiddelde leeftijd van een jaar of 35.