Stipt om 12u vertrok ik met mijn wagen volgeladen van Zundert richting Klundert…  Dat beloofde.

In Zevenbergen waren er geen bergen te bespeuren, wel onorthodoxe types, vooral op straat; of het moest zijn dat carnaval er al in volle voorbereiding was.

In het duistere café waar het treffen zou plaatsvinden, dacht ik William, Hannie en haar wederhelft te kunnen onderscheiden in de schemering. Het aanpalende zaaltje was netjes ingericht, met de stoffen tafellakens die steeds een chiquere indruk geven dan papieren.

Na de koffie ging het er serieus aan toe gaan, zoveel was wel zeker.

Wegens familiale bezigheden was onze teamleider zelf niet van de partij. Bord 1 werd voorzien voor Mithuss. Hij mocht met wit tegen de lokale schaaklegende in spé, en was extra gemotiveerd. Piet van Putten (1628) zat erbij alsof hij ergens op één of ander vakantiesalon was beland. Al snel vatte Mithuss zijn dame plaats in het centrum van het bord. Als dat maar goed komt bedacht ik zo, en even later stond de zwarte koning zowaar daar in de geburen. En nog even later bleek de zwarte dame door Mithuss van het bord geveegd, en maakte hij het netjes af. Onverhoopt en een topprestatie van Mithuss!

Op bord twee mocht William met zwart het opnemen tegen Karel den Boer (1564) die zich steeds verontschuldigde, ook omdat hij William een stuk afsnoepte, en later omdat William ergens iets over het hoofd had gezien waardoor de partij verloren ging. Jammer.

Ikzelf op drie mocht aan de bak tegen teamleider Rob Andrea (1534). Na d4 speelde hij (op zijn) Hollands, en na een rustig maar spannend middenspel moest ik alle hens aan dek zetten om de strijd om (veld) f2 niet te verliezen. Dat lukte net, goed voor een onverwacht half puntje.

Herman had er zin in en ging op bord 4 tegen Ton Steege van evenwaardige sterkte  ten strijde. Voor de eerste zet stond er een remisestelling op het bord, na de opening ook, en na het middenspel ook.

Een toch zeer verdienstelijke remise.

Ron had gevraagd om met wit te mogen starten; hij had groot vertrouwen in winst na d4. Hij slaagde er zelfs in Hans Mollenbrok (1143) mat te zetten, maar deze had in de mot dat Ron in feite zelf schaak stond. Ondanks een betere stelling toch een billijke remise.

Iratush moest het opnemen tegen Mathieu Grubben (1298) maar stond al vlug 1, later 2, 3, en 4 pionnen voor, zodat deze er dan maar de brui aan gaf. Een mooie overwinning!

Hannie en Arno moesten aan de bak tegen twee spelers met ruim 1200 elo. Dat bleek net iets teveel van het goede. Hannie hield lang stand en vocht als een leeuwin met een stuk minder maar kon het in het eindspel dan toch niet redden, en ook Arno moest na een nog lange partij het onderspit delven.

4 ½ – 3 ½ : een verdienstelijke uitslag. Ondanks het grote verschil in elo werd de Raadsheer 4 toch niet zomaar aan de kant gezet. In de toekomst kan en moet het nog beter, en dat het kan, daar is het hele team van overtuigd.