Dit moest het worden, het laagste team met minimaal remise uitzwaaien zou voor ons handhaven in de eerste klasse betekenen. De voortekenen waren er, dat het toch niet zo makkelijk zou gaan worden. Pechpunt nummer 1, onze team-tractor Jan moest het eerste veilig stellen,en speelde dus niet mee. Onzekerheid nummer 2, ze zouden op de hoge borden met de sterkste spelers spelen, werd beweerd door boze tongen. Mijn sombere intuïtieve voorgevoel werd uiteindelijk bekrachtigd bij de ingang van het gebouw. Wat stond daar op de deur:

Samen met Daan zat ik al ruim voor elven in de trein voor de één na laatste externe wedstrijd. We moesten naar De Schouw, natuurlijk al snel omgedoopt tot de Gouw, het lieflijke vredige dorpje uit Lord of the Rings. Bijna bij de bestemming aangekomen, passeerden we de Hobbemaweg, waar in termen van die film ook wel het een en ander mee gedaan kan worden. Eenmaal aangekomen stond de plaatselijke Verein ons al met geslepen messen op te wachten. Lullig voor hen was, dat wij 8 kanonnen bij ons hadden, waardoor die messen niet zo goed van pas kwamen. Onder de 8 kanonnen was 1 nieuw gezicht; bij gebrek aan teamleider, was besloten om de teamleider van het Tweede, Jan Vriends, mee te nemen op onze queeste. Het bleek een geweldige troef, want met een ruime 4,5 – 3,5 overwinning keerden we huiswaarts.