Let op: dit stukje is een vervolg op het verhaal Schaakrocknacht 2.

Om 9 uur word ik wakker ge-etterd door m’n wekker en zoals vaker in het weekend heb ik een paracetamolletje nodig om op de been te komen. M’n fiets staat bij de fietsenmaker en dus moet ik lopen naar het station. Doffe ellende.

Ik pak de trein van 10:52 en hoop dat ik nog een beetje kan bijslapen. Maar niet te goed, want ik moet nog overstappen in Den Bosch. Ja, daar was ik gisteren nog inderdaad. Bij het overstappen in Den Bosch kom ik Daan tegen en ik slaag erin om 2 minuten lang net te doen of ik fit ben. We bespreken onder andere de huidige stand van zaken omtrent de koeien en de kalveren en komen om half 1 aan op station Weert. Toeristische tip: ga er niet heen. Daan is hier eerder met de trein geweest en heeft het richtingsgevoel van een postduif. Dat is maar goed ook, want mijn richtingsgevoel is eerder te vergelijken met dat van een email.

We komen aan in de speelzaal en daarmee komt het aantal Zundertse spelers op 6. Checkmate is met 2 dus ik stel voor om de klokken maar vast aan te zetten. Helaas gaan ze daar niet mee akkoord. Even later komt de afdeling Van Dijk binnen en zijn we compleet. Er barst een discussie los of we het jongste Raadsheer 1 team ooit zijn. Dat weten we niet zeker, maar wat wel zeker is, is dat we het vroegste Raadsheer 1 team ooit zijn. Al om 12:45 zijn we compleet.

Als ook de tegenstander compleet is, besluiten we dat u nu al 2 minuten aan het lezen bent en we dus maar eens moesten beginnen.

Jorrit krijgt op bord 8 al na een goed uur een remiseaanbod te verwerken. Dat moet een record zijn, vooral omdat zijn tegenstander al 10 minuten te laat was. De stelling was inderdaad wel erg gelijk, maar Jorrit wilde vandaag toch minstens even lang schaken als in de auto zitten en weigerde. Er verstreek nog een uur, de stelling veranderde niet veel en Jorrits remiseaanbod werd nu wel geaccepteerd.

Er verstreek behoorlijk wat tijd en veel stellingen leken nog ongeveer gelijk op te gaan. Daar kwam verschil in toen Johan op bord 6 steeds verder in de verdrukking kwam te staan. Hij leek regelmatig de reddende voortzetting nog te vinden, maar moest uiteindelijk toch bezwijken onder de druk van zijn tegenstander.

Daan, die was geposteerd op bord 1, speelde een relatief zeldzame variant van zijn favoriete opening. Hij had 2 pionnen geofferd voor een berg initiatief, maar zijn tegenstander bleef zich hevig weren. Uiteindelijk kon zijn tegenstander zich enigszins bevrijden ten koste van een pion, waarmee hij er nog altijd 1 voor stond. Het leek een lastig eindspel te worden, tot Daan zich verslikte en zijn tegenstander met een mooie combinatie een kwaliteit kon winnen. Een pijnlijk verlies, want het werd 2,5-0,5 en de situatie begon toch penibel te worden.

Mijn tegenstander bood op dit moment remise aan. Ik ging naar Niek, die nog 3 minuten op zijn klok had staan, en vroeg of ik door mocht spelen. Dat mocht. Ik had een iets betere stelling in een eindspel met een toren, loper en een aantal pionnen, maar speelde niet de beste voortzetting en het werd toch snel remise. Overigens was ook de beste voortzetting waarschijnlijk remise geworden. Het resultaat van een partij die nooit echt ontbrandde. Remise op een bord wat eigenlijk voor een vol punt had moeten zorgen. Ofwel: doffe ellende.

Het was inmiddels half 5 en het begon nu toch hard te gaan. Niek speelde op bord 2 een open partij waarbij in elke stelling gemiddeld 27 penningen stonden. Zowel hij als zijn tegenstander waren in de aanval en het was een amusant geheel om naar te kijken. Helaas waren de stukken van Raymond Briels actiever, waardoor Niek steeds meer materiaal moest inleveren. Hij kon het nog even redden, maar uiteindelijk was er geen redden meer aan en was de 4-1 achterstand een feit.

Tycho is zich inmiddels aan het opwerken tot topscorer van het team, waardoor Niek hem steeds een bordje hoger zet. Maar ook op bord 3 bouwde Tycho een prima stelling op met een aanval op de koningsstelling. Die was echter solide als een huis, waardoor er geen doorkomen aan was. En waar anderen dan gaan denken aan een wanhoopsoffer, pakte Tycho simpelweg een remise. Het was wel de 4,5 voor Checkmate, maar gezien de stelling op de overige borden was dit niet het verliezende halfje..

Tycho was vandaag hoger ingezet dan zijn ouweheer, die mocht plaatsnemen op bord 5. Het werd een spectaculaire partij, waarbij er niet alleen een dikke toplaag van tactiek was, maar zich daaronder een hevig strategisch gevecht ontwikkelde. Hoe het precies gebeurde dat John de partij op moest geven weet ik niet, maar op het uitslagenformulier kwam wederom een ronde score voor de Raadsheer te staan.

Mitchell was op bord 4 als langste bezig tegen een tegenstander met 150 punten meer (als ik het ratinggat van Mitch niet meetel dan). Hij stond lang gelijkwaardig maar moest op den duur toch wat zwakheden incasseren. Het schijnt dat hij op een gegeven moment zelfs een pion moest geven, maar toen ik keek, had hij die alweer terug. Daan en ik gingen voor het einde van de partij de trein alweer ophalen, maar Mitchell leek in een gelijkwaardig eindspel te zijn achtergebleven. Er stonden veel pionnen op het bord, Zundert had een paard en Weert een loper. De stelling leek op remise af te stevenen, waardoor het even slikken was om te zien dat het punt toch in Weert achtergebleven was.

Een dikke 6,5-nederlaag tegen een subtopper in de poule. Ach, we hoeven nog maar 7 teams te passeren om kampioen te worden.

Doffe ellende.