Top secret

Alle beschreven partijen, openingen, tactieken en fragmenten in het volgend verslag zijn fictief en kunnen op geen enkele waarheid berusten. Met het oog op komende externe wedstrijden is het immers van belang dat we onze gedegen speelstrategieën niet zo maar prijsgeven op het openbare web.

 

Vrijdag

Johan zn auto bleek onbetrouwbaar, Ron zn auto reeds bezet, Frank mocht van ons niet rijden dus logisch dat ik dit weekend mocht chauffeuren. Met de muziekcollectie aangepast van death-metal naar lounge werd het een relaxte rit. Jaapie onze ademende mascotte hond lag tevreden op de hoedenplank te ronken terwijl wij de stelling van Hans vd Linden bespraken. Zijn stelling:  Als je in het eindspel terecht komt, dan heb je in het middenspel iets verkeerd gedaan. Ik probeerde deze stelling te ontkrachten door te roepen : in het middenspel kun je over je openingskennis twijfelen.

Jaapie de mascotte

De Velzer tunnel was afgesloten, dit was voor ons geen verassing. Goed voorbereid op dit obstakel reden we dus verkeerd en mistten we de bewegwijzering. Zonder enig gevoel van oriëntatie toerden we door een onbekend landschap. Johan loodste ons uiteindelijk door slim gebruik te maken van zijn telefoon naar Wijk aan Zee. Hilariteit alom toen we in een klein gehucht voor het stoplicht stonden. Er staat mij iets van bij dat er in dit plaatsje een heel groot accountant complex moet zijn,  sprak Ron Been. Toen we al wachtend naar rechts keken zagen we dat we naast een heel groot accountant bureau stonden. Dubbel van het lachen werd deze grap vaak herhaald, soms iets minder hè Johan? Aangekomen bij het Hotel dacht ik waarom lopen we toch ieder jaar dat rotstuk van de parkeerplaats in de duinen terug naar dit Hotel, en parkeerde mijn auto op de parkeerplaats naast het Hotel…….

 

We hadden een kleinere kamer maar 4 bedden is voldoende om te kunnen slapen. Ik werd weer gedwongen om naast de commando te gaan liggen.  Goos was ook gearriveerd en met zn vijven gingen we op zoek naar een leuk restaurant. Het eten was er goed en de kok kwam zijn verbrande duim aan ons laten zien. Die had ie verbrand aan een metalen saté stok van Ron en ingesmeerd met tandpasta, moet niet gekker worden. Na het eten gingen we de eerste wedstrijd voorbereiden door de befaamde Texelse Scuumkoppe te drinken.

In de grote zaal barstte rond 18.45 het schaakgeweld los. Mijn tegenstander had van mijn opening uit een Scandinavisch land nog nooit gehoord en dacht dat ik de eerste zet al blunderde. Zijn passieve spel strafte ik daarna in 14 zetten af. Niemand van ons verloor, een beste start dus van het toernooi.

Wie kent de man met de rode das en het beetje witte haar, links?

 

We besloten naar het Hotel te gaan om eens een keer niet de band uit te zwaaien bij aankomst. The Dire Straits is tenslotte ook niet zo maar een bandje. The Sultans of Swing is echter wel zomaar een bandje, en die waren het.  3 Stoffige mannen die verscholen in een hoekje met slechte apparatuur een poging deden Mark Knopfler te imiteren. Wij hadden het gezellig en hoe later het werd hoe beter het klonk. We spraken over een nieuw concept voor het bloemencorso. Om het corso wat op te frissen moest het radicaal anders. De winnaars zouden worden doodgeschoten door een vuurpeloton. Hierdoor zou iedereen zijn best gaan doen om zijn kar zo lelijk mogelijk te maken. Als bij de hoofd Jury tribune dan het bevel komt “U mag stoppen” gaat het behoorlijk stinken daaronder die wagen. Of als de laatste wagen weet dat zij gaan winnen, draaien ze rechts af in de Molenstraat en duwen ze met een bruine streep richting Rijsbergen.

 

We zagen ook een blinde man zitten met een blindengeleidehond. Ik zeg is het niet gewoon geleidehond, met blindegeleidehond zou je zeggen dat er met die hond zijn gezichtsvermogen ook iets mis is. Als ze dan samen gaan wandelen zitten ze bij iedere lantaarnpaal en verkeersbord in de knoop met die riem. Goos wist hoe het zat, die hond is niet blind maar helpt gewoon mee met het schaken. Alleen paardzetten en rokeren hebben die honden wat moeite mee.

De ober vraagt op welke kamer de drankrekening geschreven kan worden, ik laat mijn sleutel met nummer 10 ondersteboven zien en zeg schrijf het maar op kamer 01, hij trapt er niet in. Ondanks dat Ron me een aantal keer (toevallig?) in mijn gezicht slaat tijdens zijn slaap, genieten we van een goede nachtrust.

 

 

Zaterdag

 

De geluiden klinken bekend, ik besef zelfs dat ik ze een beetje gemist heb. Ik besef ook dat wanneer ik ze iedere dag zou moeten horen, ik Ron Been mijn huis uit zou trappen. Met het kussen op mijn hoofd hoor ik alleen nog maar zijn scherp slissend gezucht tussen het tandenpoetsen door. Als de rust en stilte is wedergekeerd, ofwel als Been verdwenen is, maak ik mij op voor de nieuwe dag en geniet van een heerlijke douche.

Beneden aan de ontbijttafel, schuift Johan ook aan die net terug komt van een ochtendwandeling. Aan de stand van zijn haar zien we dat het behoorlijk stormt buiten. De serveerster kijkt bedenkelijk als ze ziet dat Jaapie zijn rustplaats op de etagère heeft veroverd. Ik bestel een grote mok koffie en krijg een grote mok maar met weinig koffie. Ietwat geïrriteerd zeg ik haar dat ik een grote mok bestel omdat ik dan veel koffie wil. Ze zegt, mijnheer ik heb 2 x op het knopje geduwd hoor voor uw mok. Ik zeg, dan druk je toch 3 of 4 of 10 keer, als ie maar vol is? Beduusd gaat ze hem verder aftanken. Terwijl de tijd verstrijkt krijgt Frank van Goos een lesje snelschaken.

Op hoog niveau wordt een partij geanalyseerd. Op het moment dat een witte loper de zwarte Dame aanvalt wordt zeer lang na gedacht. Mijn semi-intelligente vraag of wit aan zet is, veroorzaakt bij velen  enkele vroegtijdige urinedruppels.

Op weg naar de Moriaan voor de tweede match, vraag ik aan de heren waar we later op de dag zullen gaan eten, dit in verband met reserveren vanwege de grote drukte. We kunnen gaan eten bij de strandtent van vorig jaar, ja als het weer maar niet te slecht is, we kunnen shoarma eten, nee daar heb ik geen zin in, we kunnen ook hutspot eten in de Moriaan, daar heeft een ander weer geen zin in.  Er is ook dat leuke visrestaurant, ja maar die eigenaar is bijna dood en die tent is daarom dicht. Ik heb wel zin in Italiaans, oh weet jij dan ook een Italiaan. En zo gaat het maar door en naderen we de Moriaan, het lijkt of eigenlijk niemand zich echt bekommerd om het eten. Ik normaal ook niet, maar gezien Frank zijn gesteldheid heb ik me voorgenomen dat soort zaken wel te regelen.  ZAL IK DAN DIE STRANDTENT TOCH MAAR BELLEN OOK ALS HET SLECHT WEER IS????  Het lijkt dat iedereen dat ok vindt misschien om er maar vanaf te zijn. Bij de Moriaan bel ik de strandtent, deze blijkt volgeboekt te zijn.  Nog steeds niets geregeld en iedereen gevlogen besluit ik weer terug naar buiten te gaan om een Italiaan te zoeken. Frank vergezeld me een paar minuten voor het startsein in de zoektocht. De Italiaan is veranderd in een shoarmatent, we zoeken verder en vinden een nieuw restaurant wat pas om 16.00 uur open gaat. Frank, zeg ik, ik maak een foto van het tel. nummer en bel om 16.00 uur om te reserveren. Tevreden over deze twijfelachtige zekerheid beginnen we aan de 2e match.

 

Als je 3 wedstrijden moet spelen is het logisch dat je 2 keer wit hebt of 2 keer zwart. Als je nou 2 keer zwart hebt maar dat ook nog eens 2 keer achter elkaar is dat niet fijn.  Mijn tegenstand die gisteren mijn buurman was en wist wat ik speelde, speelde nu ook 1.E4. Hij heeft mijn antwoord vast voorbereid dacht ik, maar ik liet me daardoor niet afschrikken en speelde hetzelfde systeem. Hij speelde een voor mij onbekende variant, maar met een dusdanig tempo dat ik er wel vanuit ging dat ie wist wat ie deed. In een remiseachtige stelling bood ik remise aan maar hij wou nog even door spelen. Na 10 Toren zetten keek ik hem vragend aan of hij misschien een winstplan had. Stoïcijns bleven we torenzetten doen die heel veel op elkaar leken. Ik werd het beu en met de behoefte naar een ander patroon kostte me dat direct een pion en later ook de partij.  Ik had je ook net remise aan willen bieden zij hij lachend &^%&^^%$. Wat verder iedereen gedaan heb weet ik niet meer maar het was een slechte dag voor de meeste van ons herinner ik me.

Mooi, iets voor 16.00 bel ik om te reserveren , vol, zucht. Iemand van ons maakte wel een hele slimme opmerking, we hebben toch een Hotel? Daar kunnen we toch eten? Uhh, shit hoe eenvoudig kan het leven zijn. Na wat scuumkoppen wandelen we naar het Hotel, op zich een goed idee want daar zou het die avond ook singeltjes-evening zijn. Aldaar aangekomen was zelfs in ons eigen Hotel geen plaats om te eten. Ik herinnerde me wel een tent waar niemand binnen zat op de terugweg en stelde voor om daar dan maar te gaan kijken. Het was  voorheen de whisky bar deze was over de kop, omdat ze maar 1 vaste klant hadden die daar altijd maar zat. Het was nu een Hongaars restaurant met maar 1 gerecht, soep en goulash. Het leek ons niet echt de succesformule maar we hadden weinig keus. Niets is wat het lijkt, de soep was heerlijk en de goulash ook. Voor Frank werd een aparte schotel geserveerd en hij was helemaal in zn nopjes. Ondanks vreemde waarschuwing borden dat we niet mochten klagen, en een hondenvoerreclame naast ons tafeltje was alles meer dan prima. We beloofden volgend jaar terug te komen, de kok met 1 tand en de getatoeëerde eigenaresse vielen huilend van geluk in onze armen.

Dit geloof je toch niet in een alleen maar goulash restaurant.

De singletjes avond, heel iets anders als single avond Ron, kwam niet echt vlot op gang. Met onze plotselinge aanwezigheid veranderde het feest in een dolle boel en al snel stonden de meest saaie mensen te dansen op de vloer. Ouwe klassiekers werden aangevraagd en Goos wist met een mooie app het geluid op te nemen en daarna heel wijs te zeggen wie het was. Frank had zijn lang naar uitgekeken wodkaglas geledigd en daarna werd het een gezellige boel. Ron Been heeft vaak van die Libelle waarheden, vandaar dat we altijd naar de bron van zijn verhaal vragen. Hij heeft daar eindelijk de oplossing voor gevonden, de bron dat ben ik zelf Bron Een! Ron Been Bron Een! Snappen jullie hem? Ja Ron. Johan rookt buiten een kwaliteitssigaar, dat kun je zien. Het kost hem 1 aansteker om het ding op te krijgen.

Rond 01.30 stortte iedereen een beetje in en werden de laatste drankjes geschonken. Sommige mensen weten van geen ophouden daarom gingen Ron en ik nog even naar het Wapen, een nachttent die ons nog tot 06.00 kon plezieren. Frank en Johan waren erg blij toen wij in de vroege uurtjes hun deur open beukten, en het licht aangooiden en hen vertelden dat ze niet meer ongerust hoefden te zijn.

 

 

Zondag

 

Frank neemt wraak en duikt vroeg in de ochtend boven op Ron en met 1 centimeter afstand tussen de neuzen zegt Frank dat Ron zich geen zorgen hoeft te maken, lol. Met het ontbijt worden we verrast met een bekende uit de Bredase schaakwereld, die op visite komt bij de Familie Lessman tafel naast ons. Het is de man met de rode das. Na het ontbijt rekenen we af en boeken we voor het volgend jaar. De wens om onze eigen grote kamer te reserveren kon niet worden geregeld.  Heb ik bij het schrijven van dit stuk inmiddels wel geregeld. Wanneer ik buiten met Ron voor de Moriaan  een peuk sta te roken, zeg ik hem, zouden die grootmeesters een andere ingang hebben? Tja je zou het haast zeggen.  Prompt op dat moment komt Anish Giri om de hoek, gevolgd door Yasser Seirawan en notabene gevolgd door Levon Aronian . Yasser krijgt in de peiling dat Goos binnen is en waagt zijn kans. Goos op dat moment druk bezig met de f5 variant in het hutspot gambiet heeft eigenlijk geen tijd. Na veelvuldig aandringen van Seirawan weet Goos zich een paar seconden vrij te maken om te poseren en een krabbel te zetten.

Even snel dan, denkt Goos met een gemaakte lach.

 

Johan zou ook wel een graag een handtekening willen zetten bij binnenkomst. Om die reden hebben we het volgende plan bedacht. Volgend jaar gaan Frank Goos Ron en ik ver uit elkaar staan bij de ingang. Als Johan binnenkomt vragen we om de beurt zijn handtekening. Zodra andere mensen dat ook gaan doen, in de veronderstelling dat ze waarschijnlijk iets over het hoofd hebben gezien, maken wij daar dan weer foto’s van. Ik speel vandaag eindelijk met wit en krijg na 1.y4 een djengis khan verdediging. Ik houd zijn koning in het midden en isoleer alle zwarte stukken op de Damevleugel.  Vrij spel voor een Koningsaanval. Door een rekenfout in deze bankschroef win ik een volle toren en de partij. Mijn rivaal naast mij die vroegtijdig remise heeft besloten eet zijn stropdas op. Door deze winst word ik nummer 1. Frank heeft een miraculeuze partij, hij doet de winnende zet, waarna zijn tegenstander 40 minuten nadenkt omdat de stelling zo complex is, dat iedere voortzetting die uiteindelijk verliezend is moeilijk te geloven valt. Erg knap. En leuk als je dan Frank zijn zithouding ziet terwijl zijn tegenstander zich sufrekent en opgeeft. Johan wint overtuigend met een dijk van een aanval helemaal gespeeld binnen zijn eigen theoretische bagage. Goos wint door een voortzetting die hij bestudeert heeft terwijl hij lastig gevallen werd door Yassar. Been is het meest blij van allemaal, hij heeft wel verloren maar eindelijk een mooie partij gespeeld….

We nemen onze prijzen in ontvangst, we nemen afscheid van Goos en gaan lekker onbekommerd eten in een goed restaurant waar voldoende plaats is. Tijdens ons peukje roken buiten zegt Ron dat de kerk in het licht van de schijnwerpers wel erg mooi is. Ik maak er een foto van en Ron is verbaasd over de kwaliteit daarvan. Ik vertel hem dat het een goede camera is in de s7, Ron zou Ron niet zijn als hij die kwaliteit niet even wou vergelijken. Iedere keer als hij een foto maakt blaas ik een rookpluim langs zijn lens. Hij snapt niet dat die van mij zo helder is en ik heb buikpijn van het lachen.

Na heerlijk gegeten te hebben beginnen we onze reis terug. De nog steeds afgesloten tunnel is dit keer geen probleem. We nemen afscheid van Frank die langs zijn op de bank slapende vrouw wil sluipen. We geven Johan een ballon voor onder zijn koppelingspedaal zodat die weer omhoog gaat. We geven de beterschapgroeten aan Ron voor zijn vrouw en zo sluiten we wederom een topweekend af.

 

Kortsnoi