Voor mijn gevoel al 2 eeuwen geleden speelde ik schaak bij de Baronie in Breda. Een bonte mengeling van uiteenlopende types speelden het befaamde spel op de Dinsdagavond in een krakkemikkig schoolgebouwtje. Ikzelf, werkzaam bij Hoogovens, mocht ieder jaar meespelen met het Hoogovens schaaktoernooi (tegenwoordig Tatasteel) in het klantengroeptoernooi. Dit bestaat nog steeds. Tijdens dit jaarlijks grote evenement worden klanten van de Hoogovensgroep uitgedaagd om met een team van 4 schakers te strijden om de klantengroep trofee, parallel aan het echte toernooi. Ik als vertegenwoordiger van het Hoogovens team kwam op een gegeven moment op niet meer als 3 schakers en trok mijn brave schoenen uit. Iemand van de Baronie moest dan maar een “werknemer” van Hoogovens worden om het team van 4 compleet te maken.

Wijlen Ditmar Phillock werd verkozen en van technisch tekenaar van origine, omgedoopt tot heftruckchauffeur bij Hoogovens. Heftruckchauffeur om lastige vragen tijdens het toernooi te kunnen ontwijken: “Zo, mijnheer Phillock hoe denkt u over de ontwikkelingen binnen de Europese staalindustrie en verwacht u concurrentie uit China?” “Weet ik veel als mn truck maar rijdt.” Dit alles, omdat het team van 4 volgens de regels wel werknemers binnen het concern moesten zijn. Verder beloofde Ditmar zijn best te doen lastige vragen te ontwijken om niet door de mand te vallen. Het team van 4 was compleet.

Ditmar was befaamd om zijn opening met wit, het Blackmar-Diemer gambiet, what’s in a name? En ja hoor tijdens het toernooi veegde hij met wit ook iedereen de zaal uit binnen 20 zetten. Gefascineerd door deze brute opening, wit schenkt vroegtijdig 2 pionnen, kocht ik er een boek van. Het boek van Emil Josef Diemer vond ik wel erg opportunistisch geschreven. In zeer bedenkelijke stellingen gaf hij zichzelf het voordeel waarbij ik de betere tegenzetten mistte. Maar er zaten een aantal varianten bij die zeker het spelen waard zijn.

Na veel keer slaag te hebben gehad omdat men net een ander antwoord koos had ik deze discutabele opening aan de kant gelegd. Bij de Raadsheer jaren later kwam ik een bekende witbierdrinker tegen die deze opening in zijn favoriete repertoire had. Hij speelde echter op de 5e zet Pxf3 waar ik altijd Dxf3 speelde. Vol genoegen heb ik zijn partijen gevolgd: frontal attack met minder materiaal, met de gedachte: een stuk wat niet meedoet ligt eigenlijk ook in het doosje (maar laat het er niet uit!).

In mijn nood om eindelijk een puntje te scoren en om mijn vrije val wat af te remmen, besloot ik het nog maar eens te proberen. Ik denk dat ik geschiedenis schrijf als ik binnen een tijdsbestek van 1 jaar van groep 1 naar groep 3 stort.

Eindelijk is het een keer gelukt wat die ouwe Duitse brombeer me geleerd heeft. Ik hoop dat ie meekijkt van boven. Misschien een leuk idee dat andere leden hier wat frisse openingen of strategieën plaatsen?

Kortsnoi