Het was de dag waarop niet alleen het Tweede een tegenstander uit Waalwijk trof, maar ook het Eerste. Door wederom veel afmeldingen, hadden we alwéér een invaller uit het tweede nodig. En hoewel de meeste invallers het goed doen, maakt het zowel het Eerste als het Tweede zwakker. Het is dus belangrijk om elke partij beschikbaar te zijn. Dat dat nu niet het geval was, was zo erg dat, en nu komt het, zelfs Niek een boze mail had rondgestuurd. Nou, als Niek aan boze mails begint, dan kan je wel raden hoe erg het er aan toe gaat.

Goed, over naar de wanorde van de dag dan. Er werd immers weer geschaakt en omdat dit een site voor schakers is, is het wel logisch als daar verslagen van schaakwedstrijden op staan. De tegenstander stond bovenaan en met een 2200, 2100, 2000 en 1900 op de bovenste 4 borden, was het duidelijk dat de punten van onderen moesten komen. Alle punten die bovenin zouden blijven plakken, zouden mooi meegenomen zijn. Om dit mogelijk te maken, had Niek weer een volkomen onlogische opstelling uit zijn hersenpan laten ontsnappen. Maar zoals u na het lezen van de titel wellicht al bevroedde, liep het helemaal niet zo.

En daar waren we al vrij snel achter. Erik Roks wist zijn tegenstander Hans Sinnige op bord 5 een halfuurtje bezig te houden alvorens hij zijn dart-skills kon gaan oefenen. Hans had al vaker gewonnen met deze openingstruc en ook vandaag leverde het hem een potje van 9 zetten en een reistijd van 2 uur op. 0-1 en het duurde nog 2 uur voordat het volgende bord klaar was.

Daar was het de beurt aan Remco Sprangers om onze zeer gewaarde voorzitter Jorrit Havermans finaal van het bord te timmeren. Halverwege vertrouwde Jorrit me toe dat de 2200 een fout in de opening had gemaakt, maar dat de 1800 daar dan ook weer fout op had gereageerd. Een mooie combinatie later was het 0-2.

Maar de aansluitingstreffer was al in de maak bij Frans Smits op 8. Hij trof mijn invallende voornaamgenoot Jeroen. De partij ging redelijk gelijk op, maar Frans wist een voordeeltje te krijgen. Ik heb niet gezien hoe het uit ging, maar ik ving op van Jeroen dat er een blunder aan ten grondslag lag. Geen zorgen Jeroen, zal wel in de naam zitten.. 2-1!

En de gelijkmaker werd binnengekopt door Daan van Dongen. Daan had er voor de verandering een redelijk overzichtelijke pot van gemaakt, waarbij hij de toren van Nico Pol wist te vangen. Daarmee was het eerste punt al blijven plakken op de bovenste borden, want Daan had dit seizoen nog niet op bord 4 gezeten dus mocht dat eens proberen. 2-2.

De volgende die klaar was, was invaller Wandelende Willem. Hij speelde op bord 5 tegen de zoon van Robert Koning, Robert Prins. Lang ging de partij gelijk op, maar Willem moest zijn iets minder actieve stelling toch bekopen met een nederlaag. Ik zou er graag wat meer over schrijven, maar Willem voelde nou niet de drang om het heel erg over zijn partij te gaan zitten hebben. 2-3.

Daarna was het de beurt aan Niek, die op bord 7 was gaan zitten. Hij wist na lang trekken en sleuren een pionnetje extra los te peuteren, maar kreeg daarvoor wel een koningsaanval te verwerken. Niek had een remise uit het vuur kunnen slepen, maar ging met het oog op de stand voor de winst en kreeg het deksel op zijn neus. Achteraf was het een dure beslissing om niet op remise te spelen, maar zoals het een goed teamcaptain betaamt, wel een beslissing in het teambelang. 2-4.

Ikzelf mocht het op bord 2 proberen vol te houden tegen 2101. Het is goed dat ik me niet had voorbereid, want Wilbert Scheurs speelde iets totaal anders dan waar ik me op zou hebben gericht. Hij kon zijn Koningsindisch 10 zetten blind achter elkaar uitvoeren, want die staan toch vast. Het kostte me uiteindelijk 12 zetten om mijn f-pion achter te komen. Toen daar 5 zetten later mijn h-pion bij kwam en ik op zet 21 ook mijn g-pion eindelijk wist te lozen, kon het feest beginnen. Er werd aan beide kanten flink gerekend en op zet 28 zakte ik al onder de 5 minuten. Wilbert begon het rekenen inmiddels te merken en werd minder fit. Ik, daarentegen, voelde mijn kater wegvloeien naarmate de partij vorderde, werd steeds fitter en ging wonderwel ook steeds betere zetten doen. Wilbert maakte wat foutjes, ik kon een stuk terugwinnen en net over de 40 zetten kwam daar een tweede stuk bij. 3-4.

Dat was niet volgens plan, maar maakte de partij van John nog spannender. Hij speelde op bord 3 tegen dik 2000 en het werd een strategische strijd. John wist na een uur of 3 een extra pionnetje af te snoepen van tegenstander Feike Liefrink. Dit ging echter gepaard met het overhouden van een ongelijke-lopereindspel en op die manier zat er lang remise in de stelling. John ging door voor het team, maar kon met geen mogelijkheid die extra dame halen en daarmee werd het 3,5-4-5.

Waar de punten moesten komen van de onderste borden, is daar welgeteld 1 punt verzameld. Op de bovenste 4 dan weer 2,5 en daarom konden de Waalwijkers met een volle kofferbak terug naar huis. De Raadsheer is een goede middenmoter in de Promotieklasse en een verlies tegen één van de sterkere teams kan gebeuren. Volgende keer met 10 man naar hekkensluiter De Baronie!