Runde Sechs werd gespeeld tegen OSV uit Oss, één van de enige clubs van Nederland die hun afkorting ingewikkelder maken dan hun plaatsnaam. Vanwege een tijdig gepland feest in het Wapen van Zundert speelden we deze ronde weer eens in de oude vertrouwde Roskam en was het goed om te zien dat we warm werden ontvangen. Daarnaast bleek toch ook wel duidelijk dat we in al die jaren bijna het dak eraf hebben geschaakt!

De wedstrijd begon om 13:00 en dus stapte ik om 10:53 de trein binnen, die zo’n 37 minuten later langs het gezellige dorp Oss voerde. Ik besefte dat ik er nog lang niet was en besloot nog maar wat nachtrust bij te tanken. Na een halve wereldreis kwam ik rond 13:20 op m’n gemakje de Roskam binnen en het viel direct op dat men waarschijnlijk al begonnen was met spelen.

Ik deed een paar zetten, kwam er achter dat mijn tegenstander voor de saaie voortzetting koos en deed zelf een zetverwisseling die niet bijster positief uitpakte. Ik zag meer gevaren in de stelling van mijn tegenstander dan van mezelf en dat was wederzijds; ook mijn tegenstander zag meer gevaren in de stelling van zijn tegenstander dan van zichzelf. Na een uur bood hij remise aan, waarop ik doorspeelde met de gedachte “Ik ben niet voor niks 2,5 uur onderweg geweest..” We deden nog ieder 3 zetten, ik zag dat Frans Smits een stuk ging winnen en besloot nu zelf maar remise aan te bieden. Jeroen ½ – Jeroen ½.

Ik vertelde aan Erik dat ik remise gepakt had omdat Frans een stuk ging winnen, waarop hij antwoordde “Dan heb je mijn stelling nog niet gezien..” Ik kon niet echt opmaken of dat nu positief of negatief bedoeld was, dus ging direct kijken. Nog altijd heb ik geen idee wat ik had moeten zien. Tuurlijk, de stelling was tactisch en van beide kanten gevaarlijk, maar ik kon weinig objectief voordeel ontdekken. Toen Erik en tegenstander Chris als eersten naar beneden kwamen, was ik daardoor niet heel verrast met het gedeelde punt. 1-1.

Ik bekeek zo eens de opstelling van de Ossche SV en het viel me op dat onze succesvolle dartformule gekopieerd is. Geen wonder natuurlijk, Niek is nu 2 seizoenen teamleider en heeft groot succes geboekt door de meest willekeurige opstellingen te verzinnen. Dit werd door de Ossen feilloos gekopieerd, waardoor ook op hun opstelling geen peil viel te trekken.

Zo kwam het dat Mitchell, die wederom het kortste lootje had getrokken, niet speelde tegen de sterkste Os, maar nochtans wel één die zeker niet slecht schaken kon. De vorige keer dat Mitch het kortste lootje trok en op bord 1 moest gaan zitten, deed hij het niet onverdienstelijk; hij beukte namelijk de topspeler van EGS (2050) volledig van het bord af. Dat ging nu wat minder goed en om het ego van Mitchell een beetje te sparen, zal ik maar niks zeggen over de partij of de eindcombinatie van Peter Snoek. 1-2.

Daarna was het de beurt aan John. Ik was in het begin gaan kijken en zag waarop ik hoopte; John niet in de problemen en leek te gaan beginnen aan een aanval. Ik ging een uur later nog eens kijken en schrok me een hoedje. De hele zwarte koningsstelling was opengereten, er waren geen stukken in de buurt om te helpen en van compensatie was al helemaal niks te bekennen. Het was, kortom, wachten tot Michele Montenegro de trekker overhaalde. Dat moment liet niet lang op zich wachten en voor het eerst in tijden was John bij de eerste 4 spelers die klaar waren. 1-3 en het werd nu toch best spannend.

Gelukkig was daar inmiddels het stuk van Frans Smits dat zich begon uit te betalen. Langzaamaan wist Frans het punt binnen te trekken, tot hij op zet 34 voor de tweede keer op rij triomfantelijk VLAG kon roepen. En toen volgde één van de raarste momenten die ik ooit gezien heb. Tegenstander Javier Jara keek naar de klok en bleef over de stelling nadenken zonder een hand te geven. Het maakte Frans niet uit, hij schreef pontificaal 1-0 op, deed z’n boekje dicht, pakte z’n jas en ging een biertje halen. 10 minuten later kwam onze Flagmaster weer naar boven: “Wat hoor ik nu? Mijn tegenstander heeft een zet gedaan, maar hij is al lang door z’n vlag. Ik heb al lang gewonnen!” En inderdaad, de zwartspeler kwam uit Venezuela, sprak geen woord Nederlands en kende blijkbaar het begrip Vlag ook niet. De Ossen konden er wel om lachen, stelden Frans gerust dat hij zijn punt binnen had en gingen de Venezolaan maar eens uitleggen waarom zijn tegenstander niet meer terug kwam. 2-3.

Vlak na dit moment moet Niek hebben gevoeld dat er iets raars in de lucht hing. Hij was op bord 4 gaan zitten en speelde tegen de topper van Oss (Nico Schouten, 2135) een puike pot. Hij had een toren tegen een loper en 2 pionnen en er stonden nog wat andere stukken op het bord. Zeker niet makkelijk, maar remise leek toch zeker haalbaar voor Niek. Totdat hij besloot met Kf2 zijn koning naar het centrum te brengen, maar over het hoofd zag dat zijn tegenstander met Pb3 in 1 zet een zuivere paardvork kon uitvoeren op Nieks beide torens. De kwal ging er af en Niek ook. Ontzettend zonde van een goede pot en dit ging ook nog eens gevolgen hebben voor de eindstand..

Want het werd hiermee 2-4, maar zowel Tycho als Daan stond op remise of beter.

En daarbij was het eerst de beurt aan Tycho. Hij mocht op bord 2 zitten en al op zet 6 offerde hij met Ta3 een kwaliteit. De reactie van tegenstander John Klein Douwel (ik peinsde er niet over om hem te pakken), gaf maar weer eens aan dat hoe krankzinniger het offer, hoe beter het waarschijnlijk is. Tycho verhuisde zijn toren daarop naar g3 om de tegenstander het rokeren onmogelijk te maken. Hij had een pionnetje geofferd en mocht vrij aanvallen op de zwarte stelling. Dat duurde lang, want zwart verdedigde taai, maar ruim over de eerste tijdsbarrière wist Tycho zijn tegenstander toch van het bord te combineren. 3-4.

Vervolgens was Daan aan de beurt. Hij had op dat moment eerst 1 pionnetje veroverd, daarna 2 pionnetjes en op dit moment in de partij waren het 3 pionnetjes. Henk van der Wijst had niet echt compensatie, dus het was wachten tot Daan de partij in een victorie wist om te zetten. Ook dit ging niet snel, maar wel gestaag en tegen 17:15 was het punt dan toch definitief binnen. 4-4.

Ik vroeg Niek of we nog kampioen konden worden. Die moest hardop lachen en zei: “theoretisch vast nog wel.” Een minuut later kwam hij terug: “maar we kunnen ook nog degraderen.” Hoe dan ook, beide is onwaarschijnlijk en een 4-4 tegen een tegenstander met ruim 50 punten meer is niet slecht.

De volgende keer spelen we thuis de kraker tegen nummer 2 Eindhoven 2. Wanneer we met 6-2 weten te winnen, knallen we met liefst een half bordpunt over ze heen en kruipen we vermoedelijk omhoog naar de 4e plek. De twee volgende wedstrijden kunnen we dan het kampioenschap binnen trekken tegen de nummers 1 en 3. Meer dan genoeg om naar uit te kijken dus!