Ja, het staat er goed. Er doen dit seizoen bij De Raadsheer 7! teams mee in diverse competities van de KNSB (Koninklijke Nederlandse Schaakbond). Het leger bestaat uit drie achttallen en vier viertallen. Het vlaggenschip, Raadsheer 1, speelt in klasse 4H en heeft de 1e ronde er al op zitten. Op 28 september werd thuis bij Het Wapen van Zundert in een bloedstollende match met 4-4 gelijk gespeeld tegen De Vughtse Toren. Inderdaad, in Vught schaken ze ook. Omdat je in 4H al aardig hoog speelt, moet het 1e de komende maanden ook ver het land in, tot Arnhem aan toe. Het Koninklijke Spel wordt in alle uithoeken van de wereld gespeeld en kijkt niet op een paar reiskilometer meer of minder, zie je wel.

Raadsheer 2 en 3 spelen twee klassen lager, in 6F en 6E en stappen voor hun 1e ronde a.s zaterdag de (schaak)arena in. Ze spelen uit tegen Bergen op Zoom en uit tegen de Roosendaalse De Pion. Het zou uit sportief oogpunt gezien niet verkeerd zijn als het 2e of het 3e naar de 5e klasse zou promoveren om de aansluiting met het 1e te bewerkstelligen. Ervaring zit er genoeg in de ploegen. Maar hoe zit het met het prestatievermogen? Zaterdagavond zijn we een stuk wijzer.

En dan doen er nog vier teams mee aan de avondcompetitie. Dat zijn viertallen en die spelen i.p.v. zaterdagmiddag op een doordeweekse avond. Avond 1 speelt in klasse A1 en het 2e in A2. En begrijp me goed, de A staat voor Avond. Simpel toch, zo’n indeling. Vorige week donderdag speelden beide A’s hun 1e wedstijd, thuis bij Het Wapen. Het werd twee keer 2-2, tegen BSV uit Bergen op Zoom en tegen Unk uit Zevenbergen. En dan blijven er nog twee teams over, ook twee viertallen. Die doen in een knock-out systeem mee met de bekercompetitie. Het eerste zit in de 2e ronde maar het 2e vloog er in de 1e ronde met 0-4 al uit tegen De Baronie uit Breda. Van de zeven teams is er dus al eentje ter ziele gegaan. “Zonder verlies is er geen overwinning”, zei vader Karpov tegen zijn vijfjarig zoontje Anatoli. En als je begint te huilen als ik van je win, schaak ik nooit meer tegen je”. Anatoli huilde nooit meer en werd later twee keer wereldkampioen schaken. De eerste keer van 1975-1985 en toen de Sovjet-Unie Rusland was gaan heten deed die dekselse nooit huilende Anatoli het van 1993-1998 nog eens dunnetjes over.