Jullie zullen wel denken “Waarom schrijft Willem dit verslag niet?”. Er zijn hier twee redenen voor. De eerste reden is dat hij benieuwd was hoe een ‘buitenstaander’ naar zijn team kijkt. De tweede reden is eigenlijk simpeler. Na zijn partij, je zult zo lezen waarom, heeft hij het op een zuipen gezet waardoor hij rond half 4 achter de bar lag (zie foto 1) en weinig van de andere partijen heeft gezien. Enfin, ik heb de eer gekregen om het verslag te schrijven.

Foto 1: Willem achter/onder/naast de bar

De voorbereiding

Het begon allemaal twee weken terug, toen ik te horen kreeg dat ik met het tweede mee mocht doen. Niet veel later daarna kreeg ik een e-mail van Willem, waardoor ik me meteen heel welkom voelde in het team (zie foto 2). Hij wilde even benadrukken (denk ik?) dat ik het toch moest verdienen om erbij te horen. Na deze e-mail dacht ik bij mezelf “ik ga zo min mogelijk inspanning leveren achter het bord”, wat ook gelukt is en ik later op terug kom. Dat ik meedeed leidde wel tot scheve gezichten. René (AKA the Butcher) vroeg zich af waarom ik meteen op bord 1 moest, en niet (zoals gebruikelijk?) begin op bord 8. Luuk was ook zijn eerste bordpositie kwijt en dat was te merken.

Foto 2: het warme welkom 

De wedstrijddag

Rond half 12 fietste ik, door de mooiste stad van Nederland, van de ene kant naar Tilburg naar de andere kant van Tilburg, waar Jan ons op kwam halen. In de auto zaten naast de captain ook Luukie, die nog bezig was met zijn laatste voorbereidingen. Het viel Willem om dat er nogal veel invalide parkeerplaatsen waren in Tilburg en hij keek Inge en mij aan zodat hij zijn zin niet af hoefde te maken. Hij wist echter nog niet, dat deze twee ‘invalide’ schakers de enige punten voor die auto zouden binnen halen…

Toen we in Breugel (of was het Son?) aankwamen, zonder kleerscheuren en niet verkeerd gereden te hebben (hadden we het gevoel dat we al 1-0 voorstonden). Dat iedereen scherp was bleek wel aan de opmerking van René toen we met zijn allen aan tafel zaten. Er zat een tegenstander van hun tussen ons en René snapte niet dat we met 9 man naar Breugel gingen. Totdat we hem uitlegde dat een van de tegenstander er bij zat… Gelukkig ging partij veel beter…

Als eerste was Maikel klaar. Maikel gaf aan al een tijdje niet geschaakt te hebben en, alsof zijn tegenstander het rook, begon maar meteen met aanvallen. Maikel pareerde het mooi en stond (volgen mij) iets beter, maar gaf een toren weg helaas. Waardoor de eer in ieder geval gered was door het thuisspelende team. (1-0)

Als tweede was ikzelf klaar. Ik wilde mezelf zo min mogelijk inspannen en dat lukte ook. Na 14 zetten gaf Fritz een voorsprong die gelijk was aan mijn tegenstander zijn rating gedeeld door 100. Hij gaf maar meteen op voordat het erger werd en de schoonmakers het bloed van het plafond moesten gaan afhalen. (1-1)

Als derde was de captain klaar. Willem speelde een opening die (bijzonder) (goed) is. Hij kwam in een veel betere stelling te staan en zijn tegenstander stond bijna mat. Echter stond Willem ook bijna mat en, en bijna werd mat en mat werd verandert in een LaTrappe dubbel. (2-1). Willem begon hem al te knijpen want het ging niet de goede kant op.

De volgende die klaar was, was Jos volgens mij. Jos kwam in, een voor hem typerende stelling, waar zijn ervaring natuurlijk doorslaggevend ging zijn. Met mooie techniek promoveerde hij een pion en met een dame meer werd het natuurlijk een makkie. (2-2).

Toen onze Luuk. Luuk speelde een openingslijn uit een openingen boek van 2015, waarbij zijn tegenstander de variant speelde die hij kende uit een boek van 2013. Het enige verschil tussen hij en zijn tegenstander was dat zijn tegenstander net iets beter wist wat er na de opening moest gebeuren. Luuk gaf een paard weg waarop Willem nog niet zeker wist of het nou goed of slecht was “Luuk speelt altijd vreemde zetten die ik niet snap, maar wint toch altijd”. Even later was Luuk zo aardig om het paard achter te veranderen in een toren achter waarna hij eigenhandig ook even de stand van 2-2 naar 3-2 veranderde.

Toen waren er nog 3 borden bezig: Jan, René en Inge. Jan was de volgende die klaar was. In een, volgens mij, remise achtige stelling gaf hij helaas de partij uit handen waardoor het 4-2 werd. Remises mochten niet meer aangenomen worden.

Dan hebben we nog René, die volgens mij de mooiste partij van de middag speelde. In het middenspel blunderde hij een heel paard weg. Na afloop van de partij zei hij dat hij daarvoor wel iets meer velden voor zijn andere stukken had (dit is 1 veld hé René, je had ook gewoon een pion weg kunnen geven daar win je ook 1 veld mee). Op een gegeven moment kreeg hij een monsterlijke aanval en zijn tegenstander kon compleet niks meer. René was billenkoek aan het geven als vanouds en haalde dan ook de 4-3 binnen.

Op dat moment riep Willem (iets te hard) dat het 4-3 stond, waardoor Inge wist wat ze moest gaan doen. Het bovenste knoopje ging open en de tegenstander wist compleet niet meer wat te doen. Nee zonder grappen, Inge speelde een partij die je normaal in de lesboeken ziet. De stelling van de tegenstander langzaam kapot maken, pionnen voor komen en het eindspel domineren als een echte eindbaas! Inge haalde dan ook de 4-4 binnen. Willem vond de partij zo mooi dat hij vond dat het voor 1.5 punt zou tellen. Tot nu toe hebben we echter geen gehoor van de KNSB gehad over of dit verzoek ingewilligd kon worden.

Wordt vervolgd.