Zaterdagochtend, met een hoop werk te doen, sta ik voor het raam te mijmeren en herinner ik me waarom ik een jaartje niet mee wou doen. Aan de overzijde probeert iemand een poepende hond mee te trekken, die arme drommel heeft ook geen weekendrust. Het is 11.20, waar blijft die Jan Vriends?

Koffieslurpend dagdroom ik, als ik al die achterlijke stukjes zou bundelen, zou het dan een dik boek zijn? Waarom wordt Inge eerst opgehaald?  Waarom vragen ze niet aan Been om mee te gaan naar Rotjeknor? Wat is erger, verliezen op bord 1 of winnen op bord 8? Het is 11.30 en zachtjes rolt er een witte bolide voor.

Jan kijkt bij mij naar binnen of er leven is en Inge stapt gedresseerd uit en gaat achterin zitten. Marijn wordt opgehaald en Jan zijn verouderde navigatie stuurt ons over wegen en weilanden waar vroeger kruisingen en rotondes waren. Afslag Hillegersberg gaan we er af, en we worden opgezogen door een benauwende verkeersdrukte, waar iedereen voorrang lijkt te hebben en vooral haast. Alle mensen die ik zie lopen lijken ook allemaal schakers op weg naar ons toernooi.

We passeren een parkeergarage aan de linkerkant. Jan rijdt er gepland voorbij en na een James Bond achtige U-bocht manoeuvre passeren we ineens een parkeergarage aan de rechterkant, dat komt veel beter uit en we besloten die te nemen. (De geoefende lezers zullen het nu al wel in de gaten hebben, als ik zo diep in de details ga, zal er over het schaken waarschijnlijk zeer weinig te lezen zijn.)

Na een minuut of 10 lopen staat daar Maikel van Ginneken tegen een paal aan te leunen. Nou ja denk ik, hoe groot is die kans dat je hier in de middle of nowhere toch nog een bekende tegenkomt! Die kans werd al vrij snel groter toen ik hoorde dat hij meespeelde en hij voor de speelzaal stond.

Het was een groot oud gebouw waar we gemondkapt gescand werden op de QR code. Hoestend en kuchend gingen we daarna de trappen omhoog. We kwamen in een rommelig zaaltje waar De ivoren Toren met 2 teams thuis speelde. Bij aanvang waren nog een aantal borden leeg. Sommigen waren het vergeten of gewoon te laat. Dan nu een verslag over het schaakgebeuren. Over mijn partij kan ik wat vertellen over de rest weinig tot niets, ben ik bang.

Ik zat met wit op bord 1 en kreeg Caro Kann tegen. De hoofdvariant die ik redelijk ken werd afgeraffeld. Op zet 10 vond ik iets nieuws wat er wel leuk uitzag. Dit resulteerde later in een stelling waar zwart niet kon rokeren en mijn stukken beter ontwikkeld waren. Onder deze druk wist mijn tegenstander handig de trucjes te ontwijken en gaf ik hem met tegenzin toch de ruimte om zich goed te kunnen positioneren. Een torenoffer op de loper had beter geweest, maar ik kreeg dit niet uitgerekend. Waarschijnlijk omdat ik nooit iets uitreken en er met goed gevoel inklap. Zijn druk werd daarna te groot en ik gaf het op in een eindspel met 2 pionnen minder. Leuke pot tegen een leuke tegenstander.

Jos mijn buurman op bord 2 zat lekker op zijn Josties met zwart zijn paarden over elkaar heen te schuiven. In een gesprekje met hem achteraf lijkt het er op dat ie het heeft laten liggen door een stuk te geven.

Maikel weet een knappe remise weg te zetten tegen een 1700 + speler

Inge wint een pion in de opening door een slordigheidje en gaat op jacht naar de 2e centrumpion. Ze belandt in de keuze; remise door zetherhaling of de gewonnen pion teruggeven en verder spelen met veel onduidelijkheden. Inge gaat mee voor de zetherhaling en harkt hiermee ook een halfje binnen tegen een hogere rating. Dit was vrij vroeg in de middag, als de situatie zich had voorgedaan na een aantal verliespunten, had ze dit niet gedaan verklaart ze dapper.

Rene belandt in een siciliaan met wit. Na zijn lange rokade en een fout zetje wordt hij overspoeld door een pionnen stormpje. 

Mark zijn tegenstander komt laat binnen. Wanneer ik eens ga kijken welke opening er gekozen is zie ik alleen 4 torens en allebei 7 pionnen. Krijg dat maar voor elkaar. Het werd remise tegen een iets sterkere tegenstander.

Marijn zijn tegenstander kwam zo laat dat winst volgens sommigen te claimen was. Marijn wou graag spelen dus dat gebeurde ook. Winst claimen en daarna vriendschappelijk uitdagen was misschien een onsportieve optie geweest. Marijn heeft daarna lekker kunnen schaken, en na een lange spannende pot heeft hij in mijn bescheiden optiek toch nog net in het eindspel onterecht verloren.

Jan kwam na een verkeerd beoordeelde zet in een eindspel terecht met 50 minuten tegen een tegenstander met 30 seconden. Jan koning + Toren en  Stijn koning + Toren + paard. Theoretisch gezien remise maar met de extra tijd per zet werd het een zeer lange rit. Net binnen de 50 zetten regel maakte Jan een fout en dat kostte hem een stuk en de partij.

Alles opgeteld kregen we dus een behoorlijk pak slaag. 6,5 – 1,5 tegen een team met een beduidend hogere gemiddelde rating. Ondanks deze uitslag hebben we toch een fijne pot geschaakt. We zijn op een locatie geweest die onze schaakervaring weer verder verruimt. We hebben verloren maar zijn weer lekker op pad geweest. Ook kunnen we zeggen, wat zijn wij met de Raadsheer gelukkig bedeeld met onze zaal en aangrenzende bar. Onze teamspirit en onze gezelligheid is veel meer waard dan een paar punten meer of minder, toch?

Kortsnoi