In ronde 4 mochten we aantreden tegen De Baronie 2 uit Breda. Baronie ken ik als een club die al sinds jaar en dag een veel te klein ledenbestand heeft voor de stad waarin ze spelen. De club was altijd slechts iets groter dan De Raadsheer en als jong menneke uit de omgeving ging je natuurlijk niet naar Baronie, maar ging je spelen bij De Raadsheer. Het was altijd een oubollige club zonder jeugdafdeling die er zelfs zonder concurrerende Bredase verenigingen niet in slaagde veel schakers te binden. Zo wees ik in mijn verslag uit 2020 op niet-zo-subtiele wijze op de humor van hun toenmalige locatie, een bejaardentehuis, met de status van de club. Iets wat menig Baron trouwens met beduidend minder plezier las dan dat ik het zelf schreef.
Hoe anders is de situatie nu. Afgelopen jaren is Baronie met 15 leden per jaar gegroeid en hebben ze inmiddels 4 externe teams. Op hun website vind ik dat hun jeugdcompetitie ruim 30 kinderen telt en misschien hebben er nog wel meer les. De oude locatie is zelfs opgegeven voor een nieuwe speellocatie in het Ginneken. En u weet, alles Van ’t Ginneken is goed! Kan ik dan nergens meer grappen over maken? Oh jawel hoor..
Ze spelen tegenwoordig.. Op de begraafplaats.. Oh, de ironie. Hoe moet ik daar nu weer géén grappen over maken?! Ach, maar ik ben goed geluimd, dus laat ik het dan maar laten bij het feit dat dat een goede plek is om een club uit de dood te laten herrijzen.. In deze zaal konden maar 2 van de 4 teams spelen en ik ving alweer op dat het voor de interne competitie eigenlijk niet groot genoeg was. Een nieuwe verhuizing behoort dus alweer tot de mogelijkheden en ik ben nu al benieuwd wat ik volgend jaar weer over hun locatie kan schrijven.
Het was trouwens een hele bijzondere dag. Niet omdat het de laatste dag met lekker weer was van het kalenderjaar, en ook niet omdat het onze laatste externe wedstrijd van het jaar was (we zijn volgende ronde vrij). Nee, het was een bijzondere dag omdat Tycho, de vervanger van Luuk (die vandaag het ziekenhuis uit mocht!), zowaar op tijd was! Al om 13:02 kwam hij, zoals alleen een gehaaste Van Dijk kan, de zaal binnensloffen. Dat was zelfs nog voordat iedereen naar zijn plek gewezen werd.
En het werd nog een specialere dag voor Tycho, want hij was als eerste klaar. Normaal is Van Dijk-Junior als laatste klaar nadat hij tot diep in tijdnood heeft onderzocht of remise wel écht de enige uitkomst is. Vandaag was dan wel het moment op de dag eerder, de uitslag van de partij veranderde er niet om, want er zat verder ook helemaal niks in de stelling. Toch een prima resultaat met zwart tegen Michiel Antonissen. ½ – ½.
Richard was op bord 8 als tweede klaar. Nadat Edwin Lessmann en hij de stukken een beetje om elkaar heen lieten dansen, offerde Richard pardoes een kwaliteit. Ik begreep er niks van, maar toen ik er later naar vroeg, zei Richard “anders werd mijn dame ingesloten.” Wat dat betreft wel een goed offer. Richard had wel iets van compensatie, maar lang niet genoeg. Wat hij echter wel goed had gezien, was dat het Edwin verleidde om 3 zetten later door een blunder van 1 zet diep zijn toren weg te geven en ditmaal volledig zonder compensatie. Hoppa! 1½-½
Als derde was Thijs klaar. Nieuw in het team wordt hij door Jorrit steevast aan de hoogste borden opgeofferd. Toch blijkt het een schijnoffer. Thijs rolde Frank de Jong (1900) op door hem vast te zetten op de koningsvleugel en te overwoekeren op de damevleugel. Knap, efficiënt en 2,5 punt uit 4 wedstrijden met een TPR van 2051. Die is me na 4 wedstrijden in het eerste al voorbij. 2½-½.
Jorrit op bord 1 won in de opening al vrij snel een pion. Zijn tegenstander stribbelde stevig tegen en kreeg nog wel wat compensatie. Toch bleek het niet genoeg en na een middag zwoegen kon het punt toch eindelijk in de tas. 3½-½.
Jeroen op bord 7 won in de opening al vrij snel een pion. Zijn tegenstander stribbelde stevig tegen en kreeg nog wel wat compensatie. Toch bleek het niet genoeg en na een middag zwoegen kon het punt toch eindelijk in de tas. 4½-½.
Nu de matchpunten verdeeld waren, werd ook de partij tussen Mitchell en Gert Vogelaar snel beslist. Na 10 zetten theorie stond er een krankzinnige stelling op het bord. De spelers weken af van de theorie, maar dat maakte de stelling er niet eenvoudiger op. Er volgden wat afruilen en daarna zal het wel gelijkwaardig zijn geweest. Mitchell bood remise aan, Gert sloeg het op last van zijn teamleider af (toen was het nog spannend). Na de 4½ bood Gert 3 zetten lang elke keer remise aan en dat werd uiteindelijk maar aangenomen door Mitchell. 5-1.
Daarna was Niek klaar. Hij kreeg op bord 2 een zijvariant tegen in een opening die ik zelf ook goed ken. We wisten blijkbaar allebei niet wat je tegen die variant moet doen, maar we weten nu allebei in ieder geval hoe het níét moet. Lang kranig geweerd door Niek, maar met een koning die zó open staat, is het vechten tegen de colakaai. 5-2.
En tenslotte John. Zoals altijd heb ik er weinig van gezien, gebeurde er weinig en werd het uiteindelijk remise. HA, nee dus! Na een degelijke opening trokken de stukken van John ten strijde. John verloor nooit de controle uit het oog, maar voerde de druk steeds verder op tegen Joost Rutten. De partij eindigde nadat John achteloos zijn toren liet slaan en na Lxh6 de een ondekbaar mat overbleef. De Bredanaar speelde nog een sympathieke zet om het matje toe te laten. 6-2. Is de oude John na een paar seizoenen weer terug?!
Blikje werpen op de stand? We zijn definitief veilig nu! Volgende ronde, 14 december, zijn we vrij en kunnen we geen punten halen. Maar we gaan eens lekker toekijken hoe de nummers 2 en 3 elkaar de hersens in slaan. En wie weet.. Hoe ging dat Duitse woord met “herfst” erin ook alweer?
Tenslotte nog het eindpuzzeltje op bord 7. Zwart is blij dat hij na 24 zetten ein-de-lijk de pion op e5 teruggeslagen heeft. Lang kan hij daarvan niet genieten. Na welke zet van wit geeft hij op? (En welke zet vindt de humorloze engine nog als enige redding, waarbij je overigens ook prima kan opgeven?)
