Na een pauze van liefst 2,5 maanden hervatte De Raadsheer 1 wederom de externe competitie. Deze pauze duurde zo lang, omdat alle vierde klasses dit jaar 9 teams hebben en ze derhalve alle een ronde vrij zijn. Onze vrije ronde was in december en daarom was onze laatst gespeelde ronde op 23 november, ruim 75 dagen voor de volgende ronde. Of deze pauze een voor- of een nadeel was, zou nog moeten blijken. Zeker, we hebben wat Tatanen die in de tussentijd de flow hebben volgehouden en zelfs een heel behoorlijk toernooi hebben gespeeld. Maar misschien waren er ook wel wat spelers die na al die tijd toch moeite hadden om hun toren van hun loper te onderscheiden.

Deze ronde begonnen we als koploper. We hadden de eerste 5 rondes afgesloten als Herbstmeister, een prestatie die in de afgelopen 10 jaar – geloof ik – nog nooit is geleverd. Tegelijkertijd ook een prestatie waar je op zichzelf nog helemaal niks mee opschiet, maar daar kom ik straks nog wel even op terug. Nog extra bijzonder was dat we samen met Goes 2 matchpunten los stonden van de rest van het veld, terwijl beide teams hun vrije ronde al hadden gehad. Vrije rondes leveren doorgaans 0 matchpunten op, dus een team wat nog niet vrij geweest was had 2 matchpunten meer kunnen hebben, maar ze hadden er zelfs 2 minder. Die teams hebben in de eerste seizoenshelft dus behoorlijk zitten slapen. Één van die teams was De Pion 1 uit Roosendaal. Maar ook daar kom ik zo nog wel even op terug.

We bevonden ons dus als koploper in een buitengewoon ongemakkelijke positie. We zijn gewend om rond deze periode in het jaar tegen degradatie te strijden en hebben ons in die jaren ontpopt tot een ware vechtmachine, maar nu stond de degradatiestreep zo ver onder ons dat we er hoogtevrees van kregen. Gelukkig is daar in dit soort momenten altijd teamleider Jorrit die klaar staat met motiverende teksten als “ik ben benieuwd wanneer we de promotie gaan verspelen, maar dat zou eens goed in deze ronde kunnen zijn.”

Bon, De Pion dus, een team dat in de eerste seizoenshelft behoorlijk heeft zitten slapen en al 4 matchpunten heeft laten liggen, en dat met constant de één- of twee-na hoogste rating van alle teams in onze klasse. Nu mochten ze dan in ronde 6 aantreden tegen De Raadsheer en voor beide teams was het de eerste keer in het nieuwe schaaklokaal Den Hoek. Na de jammerlijke sluiting van ’t Wapen hebben we hier een mooie nieuwe stek met – in volgorde van belangrijkheid – een bruin interieur, goede bierkaart en o ja, een rustige speelzaal. Om daar te komen moet je jezelf wel even om wat grijzige mannen heen zwieren die op zaterdag nog elke week in het openbaar met hun keu en ballen komen spelen, maar nadat je het bordje met “feestzaal” voorbij loopt, kom je toch echt in de ruime zaal met 20 borden op een goede afstand van elkaar.

De Pionnen hadden het allemaal goed kunnen vinden. Sterker nog, al om half 1 stonden ze massaal acte de présence te geven in de bar. Maar die hadden er natuurlijk geen rekening mee gehouden dat deze locatie 5 kilometer dichterbij was en een eigen parkeervoorziening heeft die groot genoeg is om een meerdaags festival inclusief camping te hosten.

Nou, hoe het ook zij, nadat ze een ruim halfuur hadden gewacht – Tycho was nog niet binnen, dus we moesten nog even tijd rekken – konden we dan eindelijk aan onze partij beginnen.

Na een uurtje bood de tegenstander van Mitchell remise aan. De stelling was in evenwicht, maar we doen dit spelletje omdat we het zo leuk vinden, nietwaar. Mitch speelde dus gewoon door.

Nog een uur later waren alle spelers van het Derde al klaar, maar bij ons waren er eigenlijk nog geen grote verschillen te zien op alle 8 borden..

En liefst 7 spelers van het Tweede waren ook al klaar, toen de eerste beslissing bij het Eerste viel.

Het was op het bord van Thijs. Hij zit dit seizoen voor het eerst bij het Eerste en doet dat geweldig. Als nieuwkomer werd hij in ronde 1 geslachtofferd op bord 1 tegen 2150 (“zo, welkom in Het Eerste, jongen.) Dat leverde een 0 op, maar met zoveel strijd dat hij in het vervolg steeds werd geslachtofferd op bord 1 of 3 en daar haalde hij gewoon 2,5 uit 3 op. Ditmaal werd hij door de willekeurige-opstellingen-generator van Jorrit op bord 7 ingedeeld. Wellicht was het nu geen offer meer, maar was hij inmiddels op dit bord wel de favoriet. Hoe dan ook, ook deze partij kwam hij sterk om Den Hoek kijken. Lange tijd gingen er geen pionnen of stukken van het bord, maar de stelling werd wel supergevaarlijk. Thijs met een pionnenstorm op de koningsvleugel, tegenstander Thijs van Tilborg op de damevleugel. Het directe einde heb ik niet gezien, maar de aanval op de koningsvleugel was sterk genoeg. 1-0.

Een minuut later was het Niek die de 2-0 binnenkopte. Al geruime tijd speelde hij met 2 pionnen extra. Die had hij reeds verorberd in de opening. Het was een kwestie van stukken goed zetten, lijnen openen of juist gesloten houden en rustig geduld bewaren totdat dit uiteindelijk voldoende bleek. Zodra Niek alles weer op orde had, had Carlo Rens genoeg gezien. 2-0.

En weer een minuut later was meteen de hattrick binnen op mijn eigen bord 5. Vanuit de opening kregen we tegengestelde rokades, oftewel: aanvallen! De zwarte stukken waren sneller bij de koning dan de witte stukken en na een hele hoop gereken in een hele hoop lastige varianten, vergaloppeerde Eric van Loon zich en liet een paardvork toe met ofwel damewinst ofwel mat. 3-0.

Nog lekkerder was het toen John de 4-0 veroverde. Hij leeft weer op na een paar mindere seizoenen en was voor de partij met 3 uit 4 een zekerheidje op de lagere borden. Ditmaal zat hij op bord 8 en deed wederom wat er van hem werd verwacht. Hij had al geruime tijd wat initiatief op de koningsstelling en leek daarmee wat beter te staan. Tijdens zijn winstvoering zat ik te analyseren en ik heb het dus niet gezien, maar een verrassing was het niet. 4-0!

8-0, here we come! Voor het eerst in de Raadsheer geschiedenis denderen we door naar de Derde Klasse!

Of toch niet?

Het begon bij Richard. Hij werd op bord 1 geposteerd vanwege zijn kennis van de opening die Ivo Kok (de sterkste speler van De Pion, 2130) altijd speelt. Op dit bord speelde hij tegen de eveneens sterke Koen Riemens. Ondanks dat hij zich hier niet op had voorbereid, speelde hij een prima pot met zwart en stond stabiel. Zodra het 4-0 was, moest hij nog 1 à 2 goede zetten doen om de stelling helemaal in balans te krijgen en de remise uit het vuur te slepen. Hij deed echter 1 à 2 slechte zetten en belandde daarmee in Den Hoek waar de klappen vallen. 4-1.

Maar we hadden Tycho nog. In de eerste seizoenshelft zagen we hem wat minder, maar inmiddels heeft hij weer wat meer tijd om te schaken. Dat liet onze teamleider zich geen twee keer vertellen en hij parkeerde Tycho pardoes op bord 4. Daar kwam hij in een partij die precies in zijn openingenHoek viel, waardoor het me verbaasde dat hij daar slechter uit kwam. Sterker nog, ook in het middenspel wist hij het niet te draaien en hij moest zich uiteindelijk zelfs helemaal gewonnen geven. 4-2.

En nu werd het toch wel heel spannend.. Jorrit en Mitchell waren nog bezig, maar stonden allebei dichter bij verlies dan bij remise.

Voor Mitchell was dat extra pijnlijk vanwege zijn geweigerde remise-aanbod om klokslag 14 uur. Hij speelde naar vermogen door, ging volgens mij niet eens echt forceren, maar toch verdween er een pion teveel in het doosje. En ineens zou hij wel remise willen, maar zijn tegenstander René van den Broek niet meer. Heeel veel zetten later ging het in het eindspel toch mis. Mitch weerde zich kranig, maar kon niet voorkomen dat de pionnen van de vijand naar de overkant liepen. 4-3.

En alleen Jorrit nog bezig, op bord 1 tegen de tegenstander die Richard eigenlijk had moeten krijgen. Maar niet getreurd, Jorrit is in bloedvorm en die 100 ratingpuntjes verschil lijken dan al steeds minder. En ook nog met de witte stukken: dat werd een vechtpartij. En dat werd het inderdaad. Na 4 uur spelen was het nog gelijkwaardig. We hadden al lang 4 punten en Jorrit wilde wel remise, maar Ivo speelde nog voor de winst. In de tijdnoodfase moest Jorrit toch een pionnetje geven en even later volgde er nog 1. En hoewel hij Jorrit het nog probeerde, moest hij zich tegen 18 uur toch gewonnen geven. 4-4.

Dat voelde na een uppercut nog als Den (linkse of rechtse) Hoek. Maar ik zei toch dat ik nog even bij u zou terugkomen over het feit dat je met een titel als winterkampioen helemaal niks opschiet? We staan inmiddels een matchpunt en op doelsaldo achter op Goes, die ook nog een gemiddeld 50 ratingpunten extra hebben. We komen ze nog tegen in de laatste ronde, waarbij we misschien in Goes móéten winnen om nog kampioen te worden en te promoveren. Maar wie weet.. Er zitten nog 2 rondes tussen en er kan nog van alles gebeuren.

Weet je wat? We gaan over een maand eerst maar eens naar Rotterdam, uit naar Shah Mata, die we nog nooit eerder zijn tegengekomen. Een sterk team dat wat lager staat dan hun gemiddelde rating doet vermoeden. Het wordt nog moeilijk genoeg om ervoor te zorgen dat er die laatste ronde überhaupt nog iets op het spel staat. Ach, we staan weer op een voor ons vertrouwde positie en het is in deze klasse toch ook best gezellig?