Donderdag 25 oktober was het zover: de tweede ronde van de avondcompetitie. Raadsheer B mocht deze keer op stukken gaan jagen tegen de Tilburgse vrienden van Stukkenjagers E. Onze eerste wedstrijd, welke we glorieus met 2,5 – 1,5 hadden gewonnen, moest natuurlijk een vervolg gegeven worden. Waar we de eerste ronde niet met ons oorspronkelijke team konden spelen en de gebroeders van Opstal, niet onverdienstelijk, invielen mochten deze avond René en ik laten zien of we het ook nog konden en werden door onze, zeer charmante, teamleider gestraft en op bord 1 en 2 geposteerd. Ik kan hier nu heel veel gaan schrijven over de historie tussen Raadsheer B en Stukkenjagers E, het mooie weer, bier en andere nutteloze zaken maar dat zal ik jullie besparen. Jullie willen gewoon weten wat er gebeurt is.

Pascal op bord 4 liet onze intenties meteen duidelijk zien. Zijn tegenstander speelde een Philidor en haalde volgens mij twee varianten door elkaar, want in zeer korte tijd, ik had mijn tweede zet nog niet gedaan, stond Pascal een paard voor en had ik wel het gevoel dat dit goed ging komen. Pascal maakte dan ook snel aan alle onzekerheid en verloste zijn tegenstander uit zijn lijden met een ‘herdersmat’-achtige mat dreiging die niet te houden was. Het eerste punt was binnen en Pascal kon aan het bier om dit te vieren.

De tweede persoon die klaar was, was onze Vlaamse troef Mark. Mark had een speciaal schaakvisum moeten aanvragen bij de provincie Antwerpen en het was tot kwart voor 8 onduidelijk of hij deze ook ging krijgen. Uiteindelijk was de provincie Antwerpen coulant en kreeg hij een tijdelijk visum, op de voorwaarde dat hij niet zou verliezen. Mark speelde, omdat er geen Belgische verdediging/aanval is, een Slavische opening en kwam in een variant terecht die ikzelf nog nooit gezien had. Of dit ligt aan mijn openingskennis laat ik jullie beslissen, het enige wat ik erover wil zeggen is dat ik Mark zijn positie discutabel maar houdbaar vond. Hij kwam, als ik het goed gezien heb, een pionnetje achter maar wel actiever te staan en ik kreeg het gevoel dat het wel goed ging komen. Ik zei hem dan ook dat als hij remise haalde ik tevreden was omdat ik op dat moment, volgens mijn onterechte gevoel, beter stond. Mark had dit natuurlijk al van mijlenver zien aankomen en ruilde naar een stelling af die zo remise was dat Anish Giri hem heeft opgevraagd en heeft opgenomen in “de 100 mooiste partijen die ik ook heb gezien”, binnenkort verkrijgbaar via bol.com.

De derde persoon die klaar was luistert naar de naam ik. Ik haalde mijn Frans naar boven en kreeg meteen een afruilvariant tegen. Recentelijk heb ik naast iemand gezeten die een afruilvariant tegen kreeg en zo hard zuchtte dat zijn tegenstander maar meteen opgaf omdat die zo bang was. Maar ik moest uit Tilburg komen om in Zundert tegen een Tilburger te schaken dus het leek ik een goed idee om dat maar niet te doen en mijn lot te accepteren en de partij toch voort te zetten. Normaal geeft de afruilvariant in het Frans een saaie partij die niemand leuk vindt. Maar vanavond had de afruilvariant in het Frans de eer om door twee personen gespeeld te worden die zo weinig zagen dat je je zou afvragen of ze wel echt aan het schaken waren. Ik won op het gegeven moment een pionnetje en dacht dat het nu wel goed zou komen. Maar ik zat ernaast, ik kreeg een immense tegenaanval tegen die Fritz wel kon waarderen. Uiteindelijk kon ik het allemaal net kiepen en had ik het voordeel in tijdnood te komen. Op dat moment ging het verstand uit en de intuïtie aan. De tegenstander maakte een klein foutje wat meteen afgestraft werd. Hierdoor was de overwinning binnen.

We bewaren natuurlijk het beste voor het laatst. De veteraan van ons team: René. René zei van te voren dat hij niet in vorm was, maar klaar was om “erop te klappen”. René hield woord en speelde een agressieve Siciliaan. Ik vermoedde dat zijn motto deze avond “als je veel stukken offert hou je er niet veel over en kun je ze ook niet weg geven” was. Ik keek op een gegeven moment kort naar zijn bord en zag dat hij veel geofferd had en een toren achter stond, en had er niet zoveel vertrouwen in want ik zag de compensatie niet. Dat ik er compleet naast zat maakte René duidelijk na de partij, want hij was wel 10 minuten bezig uit te leggen wat voor compensatie hij allemaal had (actievere stukken, tegenstander had een dubbelpion, hij had drie aaneengesloten vrijpionnen, etctera). Maar René speelde dus bijna een hele partij met een toren minder, maar met een actieve stelling en een  aanval die dit ruimschoots compenseerde. René bleef maar drukken en drukken en ‘gunde’(?) de tegenstander uiteindelijk een remise. Knappe pot René en hopelijk is dit het begin van een goede reeks!

Hierdoor zijn we nog ongeslagen en met 5,5 bordpunt uit de maximale 8 gaat het lekker. Ik wil de druk er niet meteen opzetten maar de champagne staat alvast koel en de markt wordt gerenoveerd voor onze huldiging. Kan alleen iemand wel een platte kar regelen?