De derde ronde speelde we tegen Caïssa Gilze-Rijen. Het klinkt als een geslachtsziekte, maar is eigenlijk de godin van het schaken. Het spreekt dan natuurlijk voor zich dat we daarom in een parochiezaal speelde. We probeerde onze tegenstander op alle mogelijke manieren te verassen, waardoor de helft van ons team op de fiets kwam. De tegenstander dacht natuurlijk dat we hierdoor een stuk vermoeider zouden zijn, wat ze niet wisten is dat Rijen misschien wel iets centraler voor ons ligt… In vorig verslag had ik het natuurlijk over de ontbrekende historie van de Raadsheer B met Stukkenjagers E,F,G(?) . Dit keer is er daadwerkelijk een relatie tussen Caïssa en de Raadsheer. In de gehele schaakhistorie blijkt er een persoon te zijn die voor beide clubs gespeeld heeft. Wie weet welke man van Zundert dit is, mag een keer bij ons meedoen op bord 5 of krijgt een glaasje spa-blauw. Kijk maar wat je aantrekkelijker vindt. Nu ik de helft van de lezers al hebt weggejaagd kunnen we over het schaken beginnen. De teamleider eindige zijn betoog met “laten we er een leuke avond van maken” en ik kan alvast wel verklappen dat een aantal schakers dit niet had begrepen.

Pascal was de eerste. Hij begon meteen aanvallend en liet zijn tegenstander alle hoeken van het schaakbord zien. Een aanval op c2 een aftrekschaakje met kwaliteitswinst, Pascal liet het allemaal zien. Qua aanvallend spel liet hij alles zien wat je hartje als teamleider je eigenlijk begeerd, en wie het vorige verslag heeft gelezen snapt dat ik met mijn potloodje al een 1 achter Pascal zijn naam had gezet. Maar toch ging er onderweg iets verkeerd waardoor hij zijn voordeeltjes verloor en de tegenstander de overwinning, meer dan onverdiend, toch pakte en ik die 1 moest uitgummen.

Toen ik Mark op bord drie zette en hem vriendelijk verzocht om zijn tegenstander van het bord te slaan, antwoordde hij droogjes “gaan we doen”. Zijn opening leek op een soort Tarrasch maar niet helemaal, dus ik kan niet veel over zijn opening zeggen want ik snap daar niks van. Maar wat wel iedereen zag, was dat Mark liet zien wat er vanavond moest gebeuren. Lekker aanvallend spel en won op een gegeven moment twee stukken voor een toren. Mark zijn stukken werden steeds sterker en actiever waardoor de overwinning niet kon uitblijven, en deze bleef gelukkig niet uit.

Over mijn eigen partij kan ik bijzonder kort zijn. Na 26 zetten zat mijn bloed op alle muren en kon je mijn ledematen overal zien liggen in de schaakzaal. Voor degene die nu nog steeds niet door hebben wat er bij mijn partij gebeurt is, ik ben afgeslacht.

Jos speelde op bord en werd op het laatste moment binnengevlogen, wat natuurlijk een stuk makkelijker is omdat er een vliegbasis in de buurt is. Jos speelde zijn befaamde opening waardoor François-André Danican weer met een glimlach vanuit zijn graf toekeek. Jos kwam een stuk voor, kwam twee stukken voor en won uiteindelijk de partij. Dit klinkt nu allemaal heel makkelijk, maar het was een pittige pot en hij was dan ook als laatste klaar.

2-2 is een terechte uitslag, maar er had meer in kunnen zitten. Maar met onze Zundertse gastvriendelijkheid kunnen we onze tegenstander natuurlijk niet op een nederlaag trakteren op hun eerste thuiswedstrijd en met al hun vriendelijkheid. Ondanks dat we de tegenstander heel sportief en gezellig vonden, hopen we jullie volgend jaar niet meer terug te zien omdat we een klassetje hoger spelen. Daarvoor moeten we nu wel alle wedstrijden winnen, wat niet onmogelijk moet zijn. Helemaal niet omdat we de volgende wedstrijd tegen de Baronie moeten 😉