Afgelopen zaterdag werd de laatste wedstrijd van de externe competitie voor De Raadsheer 1 gespeeld. Traditiegetrouw speelt het eerste team in een klasse met meer deelnemers dan de overige teams, waardoor zij aan het begin en eind van de competitie een extra wedstrijd speelt. Het was dus relatief rustig in Het Wapen van Zundert, omdat er niet 6, maar slechts 2 teams aanwezig waren. De tegenstander van vandaag was het West-Zeeuws-Vlaamse Scheldeschaak. Het was de eerste keer dat we tegen deze vereniging schaakten. Of sterker nog, de eerste keer dat we ervan gehoord hadden. Of sterker nog, de eerste keer dat we van West-Zeeuws-Vlaanderen hoorden. Door de herindeling van de competitie begin dit jaar, kunnen we voortaan ook tegen Zeeuwse ploegen spelen. Wat heet; van de 10 teams in de competitie, zijn er 6(!) uit Zeeland. Wat spelen tegen teams uit Zeeland extra leuk maakt, is als je niet uit hoeft te spelen. Dat was ditmaal in ieder geval gelukt.

Scheldeschaak speelde nog ergens voor, aangezien zij vol op koers lagen voor degradatie. Ze stonden gelijk in matchpunten met nummer 8 Goes 2, maar stonden wel 5 bordpunten achter. Er moest dus minimaal 4-4 uit het vuur gesleept worden. De Raadsheer was wel zo’n beetje klaar met het seizoen na de totale deceptie van vorige maand, waarvan zelfs Ajax (Champions League) en PSV (kampioenschap) het erover eens waren dat we een unieke kans op promotie schofterig hadden laten liggen.

Om te onderstrepen dat de wedstrijd nergens meer over ging, besloot ik mijn reis vanuit Arnhem niet om 12:15 in Zundert te eindigen, maar een uurtje uit te slapen en me om 13:15 in het Wapen te melden. Aangezien de wedstrijd zoals altijd niet stipt om 13:00 begon, stond mijn klok een totaal acceptabele 5 minuten te loeien toen ik de zaal binnenkwam. Ik had zo’n 24 zetten gedaan toen ook Tycho op zijn gemakje binnen kwam slenteren, een kop thee haalde, een praatje maakte met iedereen inclusief zijn tegenstander, een Chinese Rijsttafel voor 4 personen bestelde en in zijn eentje verorberde en daarna eindelijk zijn eerste zet deed.

Omdat ik zelf lange tijd bezig was om een Krijnensiaanse muur te slechten, heb ik eigenlijk weinig meegekregen van de andere partijen. Maar het zal u niet verbazen dat ik daar toch wat over uit mijn duim zal zuigen.

De eerste partij die klaar was, was die van Mitchell op bord 6. Mitch speelde remise en dat was eigenlijk best knap, omdat hij zijn paard de halve partij op a1 had begraven en dus eigenlijk een stuk minder had. Toch kon Bart de Vogelaere hierdoor niet echt voordeel creëren en toen Mitchell er langzaam uit leek te komen, kwamen beiden remise overeen. Het externe seizoen van de Tilburger ging daardoor redelijk, waarbij verschrikkelijke blunders werden afgewisseld met schitterende zeges. ½ – ½.

Daarna was het de beurt aan Frans Smits die, niet voor de eerste keer dit seizoen, zijn tegenstander compleet overrompelde. Hij vloog al snel met zijn pionnen op de koningsvleugel naar voren en er zat voor beide partijen niets anders op dan lang te rokeren, hoewel dat ook niet zonder gevaar was. Uiteindelijk slaagde er Frans er na langdurig initiatief in om winnend voordeel te bereiken. Hiermee is Frans met afstand topscorer van het team met 6,5 uit 8 en heeft hiermee wederom bewezen op bord 8 voor een vast punt te kunnen zorgen. 1½ – ½.

Naast Frans zat Erik Roks en er was iets heel bijzonders aan de gang bij de partij van Erik: tegenstander Gerard de Winter gebruikte zowaar méér tijd dan onze Rijsbergenaar. Minstens net zo bijzonder is dat Erik zich hierdoor niet van slag liet brengen en het punt binnen harkte. Hoe dat is gebeurd, daar heb ik geen idee meer van. 2½ – ½.

Niek speelde op bord 1 en probeerde wederom geen remise te spelen. Eerder dit seizoen was het hem slechts 1x gelukt om geen remise te spelen, maar hij moest toen met een 0 naar huis. Dit keer bereikte hij echter een goede stelling die haast gewonnen moest zijn, maar hij vond de goede voortzetting niet en moest met lege handen naar huis. Zonde, want hij had deze extra ratingpunten goed kunnen gebruiken om eindelijk de felbegeerde grens van de 2000-rating te slechten. Ach, dat zal dan volgend seizoen maar moeten gebeuren. 2½ – 1½.

Next up was Tycho, die speelde tegen een officiële Meester! Johan de Meester werd echter al snel door Tycho met elk ledemaat aan een paard vastgemaakt en zoals alleen Tycho dat kan, werd de Zeeuw langzaam gevierendeeld. Dit betekent ook een goed seizoen voor onze jonge Bredanaar, die volgend jaar mag gaan bewijzen dat hij een stabiele 1900-speler is. 3½ – 1½.

Ook Daan kon weer een punt bijschrijven. Al na 8 zetten had hij het voor elkaar om 4 verschillende dreigingen voor te hebben en evenzoveel tegen. En zoals zo vaak in overzichtelijke stellingen, kwam onze vaste bord 2-speler er uit met een blijvend voordeel dat hij in een punt om wist te zetten. Daan hoopte met zijn goede seizoen dit jaar net als Niek door de 2000-grens te breken, maar zal hier nog even geduld voor moeten hebben. In zijn huidige vorm is het echter een kwestie van tijd voor hij daadwerkelijk deze magische grens bereikt. 4½ – 1½.

De Heer en Mevrouw De Putter, ouders van mijn tegenstander, hadden besloten hun zoon Peter te noemen, waarmee zijn naam zowel begin-rijmt als eind-rijmt. Het is om jaloers op te worden. Maar met een achternaam als Van Ginneken valt op dit gebied natuurlijk weinig te bereiken. Minder jaloersmakend was de eindstelling van Peter, die via een gaatje in zijn stelling moest toestaan dat er steeds meer materiaal af ging. Toen na de tijdscontrole bleek dat hij geen eeuwig schaak in de stelling had zitten, restte er niks anders dan opgeven. 5½ – 1½.

Dat gaf me tijd om de stelling van John te bekijken, maar echt vrolijk werd ik daar niet van. John stond een kwaliteit achter en erg bedrukt in stelling. Toen ik 10 minuten later zag dat beide spelers elkaar een hand gaven, hoefde ik niet meer te vragen hoe het was afgelopen. Daarmee kan John niet ontkennen dat zijn drukke baan hem dit seizoen toch verminderde schaakprestaties heeft opgeleverd. Ach, dan kan volgend jaar de lijn alleen nog maar stijgen! 5½ – 2½.

Gedurende de partijen waren er inmiddels steeds meer andere Raadsheren en 1 Raadsdame binnengelopen om het eerste aan te moedigen en gezellig bij Het Wapen te gaan eten als afsluiter van het externe seizoen. Dat tekent toch de enorme betrokkenheid en vriendschap die er bij De Raadsheer leeft en waardoor ik er nog altijd graag kom. Voor mij is het seizoen nog niet afgelopen, want ik doe nog even een afzakkertje op het Limburg Open begin juni in het zuidoostelijk gelegen Maastricht, om in augustus nog iets zuidoostelijker het Weens Open te gaan spelen. Voor nu: Iedereen bedankt voor het mooie seizoen. Ik kan niet wachten om volgend jaar wederom onze kans op promotie te verkloten. Een heel fijne zomer toegewenst en hopelijk tot bij één van de mooie activiteiten van het jubileumjaar!

Hoogachtend,
Jeroen van Ginneken