Op de vraag wat schaken precies is, zijn al vele antwoorden gegeven. Is het sport of kunst, wetenschap of verslaving, leven of lijden, een spelletje of een schepping. Aan schaken wordt zelfs toverkracht toegedicht want tijdens een partij vergeet je zomaar de chronische pijn in je reumatische knie. Ja, schaken duwt zelfs je zorgen en verdriet voor een paar uur naar de achtergrond. Bij De Raadsheer denkt iedereen er het zijne van maar feit is dat je na een gewonnen partij tot in het diepst van je ziel een euforisch gevoel kunt krijgen, een intens genoegen. Schaken en erotiek hebben best wel dingen gemeen, als je dit zo leest.
Een partij verliezen kan je daarentegen compleet uit het veld slaan, je compleet uit balans brengen. Je kunt er een depressieve bui aan overhouden en je kunt jezelf gaan minachten. Het overkwam Rene Roks vorige week donderdag tijdens de clubavond van De Raadsheer bij Het Wapen van Zundert in de Katerstraat. Met de witte stukken nam hij het op tegen Willem de Kort. Ze moeten allebei alle zeilen bijzetten om zich in groep 1 te handhaven. Een onderling duel wordt dan al gauw een “zespuntenwedstrijd”. Een zwaar beladen duel, derhalve. Roks zette de partij in zijn eigen stijl voortvarend op. De technische en strategische kant van het schaken is niet zijn sterkste punt. Hij moet het hebben van combineren, gevoel en wat fantasie. De Kort creëerde in de opening misschien wat lichte dreiging maar koos toch maar voor zekerheid achterin. Roks drukte door en kwam in gewonnen positie te staan. Hij had eeuwig schaak al in de hand, wat remise zou betekenen, maar ging het uit de weg omdat hij de winst voor het grijpen had. Maar hij faalde jammerlijk. In plaats van mat in twee zetten te geven, het mat was ondekbaar, deed hij om all e twijfel weg te nemen eerst nog een tussenzet. Een denkfout, een black-out met fatale gevolgen. Met die ene zet extra greep De Kort zijn kans om zijn verdediging sluitend te maken. De rollen waren ineens omgekeerd en De Kort trok de partij vakkundig naar zich toe. Roks kromp van ellende ineen en vervloekte zichzelf op niet mis te verstane wijze.
Luuk van Dongen is definitief doorgedrongen tot de top van De Raadsheer. Hij deed wat Niek Oostvogels een tijdje terug ook al deed: winnen van Hans van der Linden. Wankelt de troon van Van der Linden? Is zijn hiërarchie tanende? Dat is nog wat te vroeg om te concluderen, Hans zal het zelf niet toegeven, maar zijn onaantastbare status van weleer heeft wel wat deukjes opgelopen.
