Erik Roks is overleden.

De eerste signalen dat Erik ziek was, kwamen toen zijn vrouw José een afmelding stuurde voor de teerdag van 5 juni. Enige tijd later werd bekend dat Erik een tumor in zijn hoofd had. Maar deze zou goedaardig zijn en goed te verwijderen. Toch werd bij een controle besloten dat Erik zo snel mogelijk geopereerd moest worden, op donderdag 29 juni. Tijdens de operatie kreeg Erik een langdurige hersenbloeding waardoor er complicaties ontstonden. De operatie moest daarom noodgedwongen afgebroken worden en Erik werd vanaf dat moment in een hele diep slaap gehouden. ’s Nachts kreeg hij weer een hersenbloeding en op maandag 3 juli weer één. Deze was op een cruciale plek en was fataal. Hij is hierna niet meer ontwaakt.

Op de teerdag zou Erik gehuldigd worden voor het 40-jarig lidmaatschap bij sv De Raadsheer. Dat was eigenlijk al in Coronatijd (2020), maar moest nog ingehaald worden. De bedoeling was om Erik uitgebreid in het zonnetje te zetten.

Schaken heeft Erik geleerd in de zesde klas van de lagere school, samen met broer René. Ze kregen les van hoofdonderwijzer Boomsma. Na schooltijd zelfs bij de leraar thuis. Vooral Erik bleek een talentvolle schaker te zijn. Het was dan ook logisch dat beide broers lid werden van sv De Raadsheer.

Erik was vooral technisch en strategisch goed, soms zelfs heel goed. Tegen sterkere tegenstanders speelde hij op zijn best. Het moest hem moeilijk gemaakt worden. Dan kon hij boven zichzelf uitstijgen. Tegen tegenstanders van een lager kaliber kan hij zich moeilijker opladen. Hij “valt dan achter het bord in slaap”, om het zomaar eens te zeggen. Dat heeft hem in de loop der jaren wel een aantal punten gekost. De klok was vaak zijn gevaarlijkste tegenstander. Erik kwam eigenlijk altijd in tijdnood.

Erik was ruim 40 jaar een van de betere schakers van de Raadsheer en heeft vrijwel altijd in de hoogste groep van de interne competitie gespeeld.

Voor de externe competitie (KNSB) speelde Erik de laatste jaren als kopman van het tweede team. Hij heeft ook heel lang in het eerste team gespeeld. Om extern te spelen was Erik altijd erg enthousiast, hij was dan ook een ‘puntenkanon’ voor het team waar hij in speelde.

Snelschaken, 5 tegen 5 minuten, vond Erik geweldig. Hij kon zich enorm opladen voor het jaarlijkse snelschaaktoernooi. Snelschaken is de graadmeter voor iemands schaakkwaliteiten, was Eriks stelregel.

Een echte schaakleraar was Erik niet. Daarvoor had hij geen geduld. Toch sprong hij regelmatig bij als er even niemand beschikbaar was. De jeugd moest genoeg aandacht krijgen, vond Erik.

Erik vond de gezelligheid bij de vereniging heel belangrijk. Hij was zelf een van de grote sfeerbepalers. Als er maar gelachen werd. Als bv een voorzitter iets wilde zeggen, kwam er al snel een opmerking in de sfeer van “hey voorzitter, we hebben nog wat anders te doen vanavond” ,of “we hebben dorst”. Daarmee kreeg Erik de lachers op zijn hand. Ook in de speelzaal, waar het tijdens de wedstrijden erg stil is, hoorde je regelmatig een guitige opmerking van Erik. Maar Erik was vooral een kampioen van de nazit. Na de wedstrijd met een Leffe Blond napraten met Erik was altijd een feestje. De hele partij werd onder de loep genomen, hij deed dat gewoon ‘uit het hoofd’. Ook kon hij vol passie vertellen over andere zaken, zoals zijn werk, de natuur en vogels waar hij zoveel over wist. Maar vooral ook over zijn gezin, José en zijn dochters Femke en Maartje waar hij zo trots op was.

Een aantal jaren geleden organiseerde Erik het zomeravond schaaktoernooi in zijn tuin. Om wat er in zijn uitnodiging stond moeten we nu nog vaak lachen: “Breng voor de zekerheid een vestje mee want tegen de tijd dat de zon op komt kan het weleens wat frisjes zijn”.

Erik was een markante en gepassioneerde Raadsheer. In de nazit zal Erik nog vele jaren voortleven in de verhalen. We hebben vaak met hem gelachen en we zullen nog vaak om hem lachen.

Erikkk, wat gaan we je ongelooflijk missen.