Het jaarlijks terugkerend schaaktoernooi Tata-steel-Chess, voorheen Chorus-Chess en daarvoor het Hoogovens Schaak Toernooi, is een van de grootste schaakevenementen ter wereld. Dit jaar helemaal, omdat de Raadsheer er goed vertegenwoordigd was. Het evenement bestaat uit diverse toernooien. Frank, Johan, Ron en ik hadden ons ingeschreven voor het weekend vierkamp toernooi, en hieronder volgt daarvan een verslag.

De inschrijving diende aldaar voor 17.00 te gebeuren. Zoals afgesproken kwam Johan onze chauffeur rond 12.00 Ron en mij ophalen. De sporen van de vorige avond waren nog te zien in zijn gezicht. Voorzichtig zette hij koers naar Breda, zo voorzichtig dat ik spijt kreeg van de afgesproken tijd. Wantrouwend keek de buurvrouw van Frank tussen de gordijnen door naar het illustere gezelschap. Eigenlijk hadden we alle 3 wel een clochardlook door de vorige avond. Het fijne gevoel een accountant als nieuwe buurman, begon bij haar wat scheurtjes te vertonen. De verhuis waar Frank nog behoorlijk wat werk aan had, had hem al veel energie gekost. Opgelucht nam hij plaats in de auto om even een weekendje bij te komen. Achteraf zou blijken dat hij van dat weekendje eigenlijk nog meer moest bijkomen.

Onderweg bespraken we onze voorbereidingen, Johan was in de weer geweest met 1.Pf3 , Ron vertrouwde op zijn Caro Kann ervaring, ikzelf had mijn Blackmar-Diemer boek weer eens doorgenomen en Frank had het Torre voorbereid. Dit was een voorbereiding van 20 jaar lang. Onderweg zagen we heel hard een locomotief voorbij razen op zoek naar zijn wagonnetjes. Halverwege deden we een restaurant aan voor wat koffie en een verrassingspakket. Beleefd vroeg ik de ober of hij bezwaar had tegen het nuttigen van de lekkernijen uit het pakket in combinatie met zijn koffie. Ietwat beduusd vond hij dit ok. In het pakket bleken feestneuzen te zitten ipv appelflappen, niet echt smakelijk maar wel hilarisch.

We kwamen rond 15.30 aan bij de Moriaan, de plaats waar het allemaal zou gebeuren. Er stond een klein rijtje wachtende mensen voor het inschrijflokaal. Ik had het idee om eerst maar naar het Hotel te gaan, in te checken en daarna terug te gaanom ons voor het toernooi in te schrijven. Waarschijnlijk omdat dit mijn idee was, overtuigde Ron ons om in het rijtje plaats te nemen, in te schrijven voor het toernooi en daarna naar het Hotel te gaan om in te checken. Ron had achteraf gezien gelijk omdat na het inchecken in het Hotel de rij voor inschrijvers voor het toernooi vertwintigvoudigd was…………….

Mijn keuze voor het parkeren van de auto bleek ook verkeerd met als gevolg dat we een tering eind moesten lopen met onze bagage. Hopelijk ging ik aan het bord wel de goede keuzes maken. Het Hotel was helemaal te gek, groot café beneden met in de avond live muziek en 2-persoonsbedden op de slaapkamer die we van elkaar af konden schuiven. Dat was in voorgaande jaren anders.

Terug naar de Moriaan liepen we langs een ellenlange rij inschrijvers en Ron keek mij op dezelfde manier aan als wanneer hij in de Roskam aan iemand vraagt wat ie gedaan heeft als die verloren heeft. Het was nog vroeg dus bestelden we de fameuze Texelse Skuumkoppe, een soort witbier maar dan niet wit maar donkerder. Met dit vocht hadden we vorige jaren al veel plezier gehad en ook nu smaakten de grote glazen naar meer. Mark de Schaatser kwam ons vergezellen aan de tafel, hij speelde ook mee maar had de keuze gemaakt iedere dag naar huis te rijden met als logisch gevolg ook iedere dag weer hier naar toe te rijden. Na de nodige Skuumkoppe besloten we daar een bodem op te leggen (?) en deden we een bestelling van verschillende stamppotten. Het was wachten op de afroep van bestelling nummer 217. Omdat ik als organisator en potbeheerder en goede ideeën aandrager en besteller zoiets had van, kan misschien een van jullie gasten eens vragen waar dat eten nou blijft? Zei ik wie gaat dat even regelen? Ron staat op, kijkt naar de bar, en uit de luidspreker galmt : NUMMER 217! Op dat moment was voor mij de toon gezet, en besloot ik mijn gezelschap af te straffen met een 100 % winstscore.

De eerste van de 3 partijen (normaal in een vierkamp) begon om 18.30. Organisatorisch waren er wat problemen door inschrijvers die niet op kwamen dagen en er dus geschoven en gewisseld moest worden. Rond 18.45 waren ze er uit en ging het toernooi van start. Met 2 uur bedenktijd verlengd met een half uur was de kans aanwezig weinig live muziek in het Hotel te horen. Ik speelde met zwart Scandinavisch en won vrij snel een pion wat vreemd is omdat je normaal een pion geeft. Iets later won ik nog een pion maar kreeg daarvoor een behoorlijke aanval op mijn koningsstelling terug. Ik kon het allemaal net pareren en na een gedwongen afruil van wat zware stukken ging ik het eindspel in met 2 + pionnen en dat gaf me ook de winst. Frank en Johan wisten een remise te behalen en Ron kwam ook triomfantelijk terug met een vol punt. De een wat meer genietend als de ander namen we nog wat Skuumkoppe en vertelde Johan dat hij ook graag in dit verslag kwam, bij deze. Vermoeid gingen we terug naar ons Hotel om daar nog te genieten van de laatste klanken blues muziek. De zangeres was in mijn ogen voorzien van een flinke partij okselhaar wat volgens anderen slechts schaduw was. De band deed zijn best maar voor een publiek bestaande uit analyserende schakers is het haast een onmogelijke opgave leven in de tent te krijgen. Na afloop rookte ik buiten een peuk en zag de zangeres samen met haar drummer verbouwereerd op een bankje zitten. Tijd om ze wat op te vrolijken. Jeetje wat waren jullie goed en wat een stem! Zei ik. Ik vond het echt jammer dat we laat waren en niet alles hebben kunnen horen. Helemaal blij bedankten ze me zeker 6 keer achter elkaar en waren zichtbaar blij met hun waarschijnlijk eerste en enige compliment. De aankondiging dat de bar ging sluiten deed ons nog snel bestellen, waarna we allen luid snurkend de eerste geslaagde dag verlieten.

Dag 2

Ik heb al gedoucht jaja, ik ben al in bad geweest, jongens wat een fijne douche! Je moet wel even wachten op het warme water. Zo lekker zeg, even douchen! Zo, daar knap je even van op zeg! De douche is aan het eind van de gang en ik ben er al onder geweest, best lekker dat douchen! Zo ik voel me helemaal fris, spuit spuit, zalf, luchtje, gel en een hoop gerommel. Heerlijke douche zeg! Met een bek vol tandpasta, ijsberend in onderbroek, handdoek over de schouder paradeert Ron heen en weer ons overtuigend hoe heerlijk zijn douche was. Gaan jullie ook douchen, ik ben al geweest? Ik kan het irritante geneuzel niet dempen met mijn kussen op mn hoofd. Ik had geen koppijn en nu in een keer wel. Het gerommel met pilletjes luchtjes, het gezucht en de hyperactiviteit van Ron doen ons allen ontwaken.

Het ontbijt is goed, diverse borden worden wegens ruimtegebrek gestapeld op een etagère. Johan wil graag dat ik dit opschrijf want hij wil dit voor zijn verjaardag en is bang dat hij de naam vergeet. Dementie wordt tijdens het ontbijt uitvoerig besproken. Ik introduceer een leuk theelepelriedeltje waar een maat van mij me heel mijn leven al mee lastig valt. Je roert je koffie en daarna tik je met je lepel een deuntje op je kop en daarna gooi je van een afstand die lepel op het schoteltje. We oefenen met zijn vieren, en als we dit tegelijk doen geeft dit een heel leuk effect. Besloten wordt om dit de eerstvolgende jaarvergadering massaal te doen. Op de vraag van de serveerster of alles naar wens was, antwoord ik dat vooral de sardientjes erg lekker waren. Twijfelend aan mij en aan zichzelf gaat ze weg. Na het ontbijt analyseren we beurtelings de partijen van de vorige dag. Vol goede moed vertrekken we naar het slagveld.

Vandaag is ook de dag dat het toernooi voor de grootmeesters van start gaat. Carlsen, van Wely, Goorden, Aronian, Been, Giri, Verkooyen, Caruana en Kortsnoi betreden onder luid applaus de speelzaal. Klokslag half 2 gaat de gong en onze partij van start. Het Blackmar Diemer gambiet wat ik voorbereid heb gaat na mijn 2e zet al mis omdat hij niet slaat op e4 maar e6 speelt. Ik schuif e4 door en beland in een franse partij waar ik weinig kaas van gegeten heb ondanks dat ik franse kaas wel lekker vind. In mijn hoofd spoken gedachtes rond, hoe goed heb je iets voorbereid als je na de tweede zet al aan Franse kaas denkt. Mijn beginfase van de pot draait om de zwakke pion op c3 die mijn pionnekes beschermt en zwaar aangevallen en zwaar verdedigd word. We hebben allebei kort gerokeerd en mijn tegenstander zet vol de aanval in met de pionnen die normaal zijn koning vergezellen. Als deze aanval niet doorslaat straf ik hem zeker af met zijn blote koning, dus mijn plan is gemaakt. Ik sloeg zijn aanval af en zette zijn blote koning publiekelijk voor schut. Weer 1 punt in the pocket. Johan verliest na een vernietigende aanval, Frank verliest na een grafzet van zichzelf tegen een sterke tegenstander en Ron verliest omdat zijn energie aan het douchen verloren is gegaan. Ik ben helemaal in mijn nopjes omdat na 3 maal winst ik promoveer naar een hogere groep. De tegenstander van vandaag had een rating van 1700 en was daarmee de sterkste, dus ongeslagen ligt binnen bereik.

De Skuumkoppen doen bij de meesten het leed verzachten, een enkeling giet er nog een ongelovige thomas door de strot. Op weg naar een restaurant belanden we in een whisky bar. Het is een gezellige tent, zeker een aanrader voor de schaker die zijn winst wil vieren of voor de schaker die zijn verlies wil vergeten. De dame achter de bar is voorzien van een behoorlijke intelligentie. Op de vraag van Frank wat denk je dat ik doe voor de kost, antwoordt ze boekhouder of accountant. De rest van de klanten vinden schaken maar een raar spel maar zijn wel blij met de aanwezigheid van de schakers in het dorp in het laagseizoen. Geweldige uitspraak hier van Frank: Schakers zijn de Casanovas van de toekomst! Leuke tent en aanrader als je ooit in Wijk aan Zee bent. Het plan was deze avond uitgebreid en luxe te gaan eten en we belandden in een shoarmatent. Als je luxe en uitgebreid wilt eten in een shoarmatent dan moet je het doen zoals wij het deden. We deden een uitgebreide bestelling, een tafel vol met schotels en de nodige drank. Toen alles naar binnen gewerkt was keken we elkaar aan en zeiden wat nu? Uhh zullen we het nog maar eens doen? De eigenaar bereidde luid zingend met dollartekens in de ogen, een vakantie boekend, nogmaals hetzelfde eten en plempte al bellend weer de hele tafel vol. Met de broeksriem 2 gaten naar links gingen we naar ons hotel om daar de laatste klanken van een toch wel hele leuke band te horen. 2 dames op leeftijd en een oude man die met zijn mond een gitaar na deed die hij niet had zorgden voor een gezellige sfeer. Helaas waren dit ook weer de laatste noten, en op ons “we want more” kwamen alleen de obers. Frank en Ron waren wijs en taaiden af, Johan en ik waren wijzer en lieten ons wegsturen. De weg naar de kamer ging vol hilariteit waarbij verschillende mensen geïmiteerd werden. Om een uur of 03.00 wek ik Ron en zeg doen we nog een peuk? Nee joh, moeten we ons helemaal aankleden om naar buiten te gaan. Om 03.15 zeg ik, ik wil toch eigenlijk nog wel een peuk! Verslaafd als we zijn helemaal weer aangekleed en naar Johan en Frank gestapt. Deze ronkende jongens wakker geschud met de belangrijke melding dat we gingen roken. Na 10 minuten in de ijzige kou dat slechte staafje opgezogen te hebben, maken we de mannen weer wakker met de melding dat we weer terug zijn. Champions know how to irritate People .

 Dag 3

Tijdens het ontbijt ontstaat de discussie tussen Ron en Frank of Frank er wel mee om weet te gaan te verliezen. Ron zegt er niet zo veel moeite mee te hebben, waarop Frank dodelijk zegt niet zoveel ervaring te hebben met altijd te verliezen, hahahaha. Wederom een geweldig ontbijt (met etagères, Johan). Erna weer de analyses. Frank wil eindelijk zijn partij laten zien en wil daarna met een geweer zijn tegenstander te lijf gaan. Ik krijg het voor de eerste keer voor elkaar mijn partij zonder boekje na te spelen, weer een persoonlijke overwinning. We moeten het hotel uitboeken voordat we gaan. Ron waarschuwt de bardame een zeer gecompliceerde vraag te hebben. De gewaarschuwde dame bereidt zich op alles voor en zegt laat maar komen. Ron: kunt u de rekening door 4 delen?……………. Het bedrag van de rekening valt alles mee en we beginnen een barre tocht met windkracht 9 op kop richting auto die om een wazige reden heel ver weg in de duinen staat. Aldaar aangekomen genieten we van de woeste kust, snuiven we de pekel en laden we de accu’s voor de final match.

Ik had het spel van mijn laatste tegenstander al bekeken en zag dat het een vrij passieve afwachtende speler was. Mijn plan was crushen. Ik had het psychologische voordeel onaantastbaar te zijn (zo kwam ik over). En het leeftijdsverschil tussen mij en mijn oudere tegenstander zouden de rest doen. Als je geen openingen kent met zwart moet je een ander boek raadplegen. Frank zijn tegenstander was 12 jaar, had alles gewonnen, en de helft van zijn ouders mocht er gerust wezen. Johan dacht bij voorbaat al te verliezen, waarbij ik me nu herinner dat hij gister na zijn verliespartij, schuimbekkend de duinen in rende en met zijn bek vol met helmgras en zijn kleren vol met zand weer aan de bar zat. Ron moest vandaag tegen een ratingloze speler die al wel alles gewonnen had, dus dat kon ook eigenlijk maar 1 kant op. De heren vinden dat ik met mijn irritante notities zelf ook maar in dit verslag moest verschijnen, dus hier een pic van mij na wat weerstand en aandringen.

Het is weer 13.30 en de klokken worden gemept. Vastberaden om Scandinavisch te spelen op e4 speelde hij d4. Zucht. Dan maar Hollands en op mijn f5 keek hij me aan of ik blunderde. Normaal speel ik na de eerste ontwikkelingszetten dame e8, maar omdat hij g3 loper g2 speelde richtte ik mijn spel op de dame vleugel. Ik vond een mooi paardveld midden in zijn stelling. Hij wou dat voorkomen en galoppeerde zijn paard weg om dat voor te zijn. Echter had dat paard ook nog andere opdrachten en verloor hij een pion. Mijn stonewall rukte op en na een verkeerde afruilkeuze van hem won ik een vol stuk. Dit was een van de mooiste momenten uit mijn schaakhistorie. Hij keek mij aan en ik keek hem harder aan, hij schudde zachtjes nee en ik knikte ja, hij pakte zijn koning en legde deze heel zacht neer. Hij gaf me een hand maar boog nog net niet. Ik was de winnaar en werd door de rest gefeliciteerd, ook door de groep naast me, erg leuk. Als je alles wint promoveer je en heb je de hoofdprijs, dat alles ging door mijn hoofd. Nu nog al die journalisten van me afslaan, en nette kleding voor de interviews. Johan speelde een mooie partij, verloor nipt en had deze keer geen reden om een duin kaal te vreten. Ron verloor van de man zonder rating die klaarblijkelijk uit de analyse helemaal niet in die groep thuishoorde, en Frank kreeg schaakles van een 12 jarig talent waar we zeker meer van gaan horen.

Ik heb als prijs een mooi boek gewonnen maar belangrijker een move naar een hogere groep. Het weekend was wederom keigezellig en wordt volgend jaar zeker weer herhaald. Op de terugweg nog een dikke file gehad maar dat mocht de pret niet drukken. In de Roskam werden we zoals altijd prima onthaald. Fijn thuiskomen zo, volgend jaar weer.

Willem Kortsnoi