Het was erop of eronder voor Raadsheer 3. Om een veilige marge te houden en niet te degraderen naar de derde klasse, moesten we winnen van de nummer laatst EGS 2 uit Goirle. Met een aangevuld team (uitblinker Inge Oostvogels en rotsen in de branding Maikel van Ginneken en Irathush Tharmalingam waren afwezig) reisden we af naar Goirle. Teamcaptain van het 4e Pascal Roos gaf ons zijn kanonnen: Naomi Han en Luuk van Dongen. Het zou een succesformule blijken.

Na het inleidende praatje van de wedstrijdleider barstte de strijd los. Ikzelf op bord 5 mocht het met wit opnemen tegen Lex Brekelmans (1481). Cruijfiaans advies kwam van Mithuss voordat mijn partij begon. “Ik heb vorig jaar tegen hem gespeeld. Gewoon goed blijven kijken en nadenken”. Kan zo op een tegeltje zou je zeggen. Ik deed wat ik het beste kan en dat was mijn opening verprutsen. Ik kwam in een zeer zure stelling terecht waarin zwart het voor het zeggen had. Lex hield van het avontuur en zag een klein addertje onder het gras over het hoofd toen ik een pionnetje en een paard offerde. Eeuwig schaak was mijn adder en bleek het maximaal haalbare voor mij. Mijn teamhart weende vanwege mijn minimale bijdrage en ik besloot niet teveel aan de analyse voor in het café te besteden. Mijn plek als captain was aan het front in de loopgraven waar de andere zeven streden voor de winst. Een kort rondje langs de borden bood mij geen soelaas.

René Roks met wit op bord 1 had flinke moeite met Maarten de Wit (1531). Het bekende Scandinavisch was René wel bekend maar onze vriendelijke Rijsbergenaar kampt met vormproblemen. Hierdoor wordt elke zet een uitdaging op zich.
Op bord 2 was het The Domen-ator met zwart die het kanon van EGS 2 had getroffen: Henk van Griethuijsen (1722). De opening heb ik niet gezien maar Adrie had ergens een pion achterstand opgelopen. Daarnaast had Adrie een verschrikkelijke aanval op zijn nek gehaald en stond behoorlijk in de verdrukking in het centrum. Duidelijk was dat Adrie alle zeilen bij moest zetten.

Op bord 3 was Rico Gomis weer vertrouwd aan het genieten van zijn partij tegen Jasper Kools (1457). Een pionnetje voor en de mooie borstelsnor vrolijk kwispelend onder zijn neus gaven mij de indruk dat dit wel eens een leuk eind kon gaan worden.

Opgebeurd door Rico kwam ik bij Kees van Erk op bord 4 en meteen zakte mijn humeur weer terug naar standje herfst. Kees had een valletje van Frans Leijtens (1331) over het hoofd gezien en dat kostte Kees zijn dame. Veel compensatie kreeg onze nestor niet en ik durfde eigenlijk niet meer te kijken.

Bij Mithuss Tharmalingam stond het bord lekker vol. Tegenstander Frans Brock (1057) hield er ook de spanning op en op die manier kon ik wederom niks van deze stelling zeggen. Ik nam mijzelf voor om maar een zetje of 15 te wachten voordat ik terug ging kijken.

Dan komen we aan bij onze geheime wapens uit het vierde. Naomi Han speelde tegen Rob van Esch (1221) op bord 7. Naomi’s stelling bracht weinig spanning en ik vermoedde dat Naomi vast wel een degelijk eindspel in huis had om Rob te verschalken.

Luuk van Dongen op bord 8 stond een pionnetje achter. Nico Dignum (1048) was weinig onder de indruk van onze schakende Ray Charles. Ray zelf was diep op zijn partij gefocust en voelde de inspirerende en aanmoedigende aanwezigheid van de captain van het derde in zijn nabijheid. (ahum ahum)

Terug naar het café alwaar ik een zucht slaakte. De vrolijke barvrouw sprong van haar kruk en schonk me nog een glaasje moed in. Zij wist niets van schaken maar wel van Hollandse nuchterheid.

Klant: “Verkoopt U ook broodjes?”
Corrie: “Er zit een bakker aan de overkant”

Never change.

Ik draaide me om en ineens staat Rico voor mijn neus. “Mag ik remise aannemen of aanbieden? “ De vraag overvalt me aangezien hij een pion voor staat en Rico niet snel van opgeven weet. Ik reken even snel in mijn hoofd en besluit hem toestemming te geven. Ik heb zo mijn redenen om streng om te gaan met het remisebeleid in het team.

Nog maar een rondje langs de borden. René was in de Ikea beland en liep daar doelloos rond. Adrie Domen lag nog steeds in de houtgreep en worstelde om eruit te komen. Rico nam mijn toestemming op als bindend advies. Kees van Erk was met toren loper bezig tegen een dame loper. Mithuss had bijna meer stukken op het bord staan dan waarmee hij begon. Naomi was om ramkoers met remise en Luuk had zijn koning open en bloot op het bord staan. Als captain liet ik niets merken maar van binnen was het een kolkende massa van emoties.

Terug naar het café om mijn eigen gepruts nog maar eens te bekijken. Terwijl ik erachter kom hoeveel geluk ik heb gehad en wat Lex allemaal had kunnen doen om te winnen, komt Rico binnen. Hij heeft remise gespeeld en zo wordt de stand 1-1. Ik krijg geen tijd om Lex vriendelijk te bedanken voor de analyse want daar vliegt de deur wederom open. René Roks kijkt niet vrolijk en heeft er duidelijk de A: juu B: pee (maak uw keuze) in. De eindstelling bekijkend kwamen we tot de conclusie dat René iets te behoudend heeft gespeeld. Kenmerkend voor iemand die niet lekker in vorm is. 2-1.

Terwijl Rico, René en ik het over verschillende onderwerpen hebben, komt Kees binnen gelopen. Ik vraag uit beleefdheid wat hij heeft gedaan en verwacht te horen dat hij heeft verloren. Mijn A. Klomp B. Vliezen (maak uw keuze) brak toen ik hoorde dat hij had gewonnen! Ik kon het niet geloven maar het was echt zo. Het is tot in elke uithoek van de Benelux bekend dat Kees pas echt begint te schaken als hij achter komt maar zelfs dit had Die Manschaft niet kunnen dromen. Kees vertelde dat hij zijn dame kwijt was geraakt maar dat hij met loper, toren en een vrijpion op de 6e behoorlijk goed spel kreeg. “ik won een pionneke en nog een pionneke en ach ge dan niet goed oplet, dan gade er alsnog aan” waren de mooiste woorden die ik op dat moment kon horen. 2-2.

Terug de zaal in waar ik Naomi remise zag spelen. Een verdienstelijke bijdrage en zeker goed voor ons. Ze was met een handvol pionnen en een toren verzeild in een welbekend “pot remise”. 2.5-2.5.

Met nog 3 punten te verdelen nam de spanning toe. Luuk kon zijn verloren pion niet meer terug winnen en het zag er somber uit. Mithuss was met 2 paarden en een dame ondersteund door een toren op jacht naar de koning van de tegenstander. Dit zag er goed uit in tegenstelling tot de partij van Adrie. Adrie was aan het vechten tegen een pion op de a lijn, toren en koning met de koning en toren alleen. Ik seinde Adrie en Luuk in dat remise altijd goed was. Ik rekende op de winst van Mithuss.

Ik had de boodschap nog niet overgebracht of ik zag op bord 6 de tegenstander van Mithuss opgeven. Zijn koning was niet meer te redden en 1 zet van mat gaf hij het op. 2.5-3.5 kwam op het scorebord en bij twee remises was de winst binnen. Zou het dan toch gaan lukken?

Terug naar Adrie, hij had zijn toren van de b-lijn gehaald en zo was de koning van de tegenstander “onder” zijn pion vandaan gekomen. Dit was niet meer te houden maar hoop doet leven. Dan maar even kijken bij Luuk op het andere bord.

Luuk stond erbij en keek erna. Het zag er somber uit. Een vrijpion in het centrum voor zijn tegenstander waar alleen Luuk’s koning tegenover stond. Het werd donker. Maar zoals Tarantino het zou zeggen: “Night is darkest just before the dawn” en dawm came! De tegenstander van Luuk zette een pionnetje verkeerd en blunderde daarmee. Luuk zag het en zijn hart begon sneller te slaan. Kees van Erk keek mij glunderend aan en knikte. Ik zag Rico bijna aanwijzingen geven en ik nam hem snel mee om af te koelen. Bij juist spel van Luuk’s tegenstander zat er misschien nog een remise in. Ik keerde terug bij het bord en het onmogelijke gebeurde. Luuk kon zijn pion promoveren tot dame en met een soepele beweging van Luuk was het schaak en raapte hij de doorgemarcheerde pion van zijn tegenstander op de tweede rij op. De tegenstander feliciteerde Luuk en vervolgens werd hij als held onthaald door ons. Met zijn winst was onze winst zeker gesteld en voor ons waren 2 hele belangrijke punten binnen gehaald. Adrie Domen vocht tot het laatst als een leeuw maar moest uiteindelijk zijn meerdere erkennen. Eindstand: 3.5-4.5

Terug bij de Roskam had ik mijn tas vol stellingen en spannende verhalen. De aangeslagen leden van het eerste en het tweede waren blij met de enige overwinning van de Raadsheer dit weekend. Er was geen everzwijn om te eten of een bard aan de bar om in een boom te hangen maar het bleef nog wel lang onrustig in De Roksam.