De Raadsheer 2 – De Baronie 3

Terug…
Terugkijkend op het vorige seizoen rest De Raadsheer 2 slechts één doel: Terug. Terug naar de 1e klasse. Terugkijkend op onze eerste wedstrijd bleken die kampioensaspiraties ver te zoeken.
De Baronie begon met een cadeautje door bord 1 onbezet te laten. Johan kon zodoende zonder te schaken terug naar huis.
Op bord 2 kom ik later terug en op bord drie was good old Jan van den Berg terug. Met zijn favoriete lopers op het bord leek hier het eerste echte punt binnengehaald te worden. De tegenstander van Jan had echter zijn favoriete paarden op het bord. Remise dus.
Tycho op bord vier schaakt zo sterk dat hij begon met een paard als voorgift. Dat moet haast wel want toen ik na 5 zetten op mijn eigen bord rond ging kijken zag ik het paard onbezweet op stal staan. Tycho schaakte met de rug tegen de muur en uiteindelijk bleek het te-rug tegen de muur te zijn.
Bord 5 Jorrit himself zat wat weggestopt tegen een echte muur en van die partij heb ik maar een keertje wat kunnen zien. Jorrit blaasde wat, schudde wat met de kop en gaf aan dat het slecht ging.
Zo zien we Jorrit graag. Terecht, want niet veel later konden we het punt bij schrijven en de stukken konden terug in het doosje.
Op bord 6 zag het er naar uit dat Adrie weer terug was op zijn hoge niveau. Net voor de genadeklap richting koning besloot Adrie echter zich terug te trekken. De tegenstander vond dat wel sympathiek. 0 – 1.
Mitchell zat nog verder weg dan Jorrit. Niks van zijn partij gezien dus, maar op mijn vragende blik lachte hij terug. Terecht. Een belangrijk punt voor de club en lekker voor zijn Elo’s want die geven op dit moment nog niet de kracht van Mitchell weer.
Ikke zelf zat op bord twee. Terug van weggeweest in het 2e, voel ik wel een enorme druk. Dat vertaalde zich in heel voorzichtig spel met een klein voordeeltje en een combinatie die een sterk centrum opleverde. Genoeg voor de winst. De viereneenhalve punt waren binnen.
Op bord 8 was Jos nog zwaar aan het ploeteren. Een partij waar elke zet uit de grote teen moest komen. Het zag er niet al te best uit maar gelukkig kwam de vriendin van de tegenstander binnen. Beneden had ze ons al voor gek verklaard en eenmaal boven had ze nog genoeg energie om ook Nico gek te maken. Mijn god zij hij nog, is ze nou al terug? Jos bleef kalm, schaakte subtiel en haalde nog mooi het halfje binnen waardoor de einduitslag 5-3 nog een draaglijk beeld gaf van een taaie middag schaak.
Misschien dat het overvolle terras beneden onze motivatie aantastte of mogelijk werden we wat depri van de dichte gordijn die de te felle zon buiten hielden. Ik weet het niet.
De volgende keer zullen we scherper moeten zijn. Retescherp.
We gaan dan naar Etten-leur. “Van Staunton mogen we niet verliezen”.
Rete-retescherp dus!