Wat is er nou leuker dan een puzzel op het eind van het jaar?
Een winnend staatslot, wintersport, met vrienden uit eten, een mooie vuurwerkshow, een onverwachts cadeau van een geliefde, een spannend boek bij de open haard, een leuke reis en een prachtige film…….
De Pion 3 moest het gaan worden. Net als ons vertoeven zij in de onderste regionen en op papier zijn we sterker. Om de boel wat aan te scherpen beloofde ik een etentje bij de Chinees maar alleen bij winst. De opstelling was in volgorde van rating met als gevolg dat iedere speler iets sterker was dan zijn tegenstander. Met uitzondering van Jos maar dat puntenverschil was te verwaarlozen.
Raadsheer 2 – Baronie 2
Na onze ernstige nederlaag tegen WLC2 moest er iets gebeuren. Samen met Jos werd er een plan uitgebroed. Jos wilde wel tegen Edwin Lessmann op bord 1 om helemaal voor de remise te gaan spelen. Inge op bord 2 als vreemde eend in de bijt voor het nodige schrikeffect. Opdracht minimaal remise. Door deze verschuiving zou het mogelijk moeten zijn om op de onderste borden punten te kunnen scoren. Hans Bogaert op bord 8 voor straf omdat ie iedere keer snel wegrent na verlies. Door de afzeggingen van Jan en Andre werd ons team aangesterkt door niemand minder dan Rene Roks. Rene ging akkoord met de plaats van Andre met zwart op 5. Ikzelf hoopte op bord 6 mijn grote vriend Kapitany weer eens te kunnen verschalken.
Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn.
Inge: Willem je weet dat ik de eerste twee matches niet mee kan doen he? jaja, jammer maar helaas.
Frank: Willem tegen Wlc2 kan ik echt niet mee doen ik heb die dag iets heel belangrijks. Hmm dat komt niet zo goed uit.
Niet geheel verdiend spelen we dit jaar weer in de eerste klasse. De uitbreiding van het aantal teams dit jaar voorkwam onze degradatie. Doelstelling promoveren zou met dit geschenkje niet reëel zijn, handhaven echter wel, vandaar dat we dit seizoen alles uit de kast gaan trekken om het de tegenstander zo moeilijk mogelijk te maken.
Vroeger was het bij NAC net zo spannend als nu, bleven ze in de ere of promoveerde ze naar de ere. Ieder jaar was er de spanning in de kop of in de staart. Wie in de middenmoot verkeert is vrij van de stress voor degradatie of promotie.
Dit moest het worden, het laagste team met minimaal remise uitzwaaien zou voor ons handhaven in de eerste klasse betekenen. De voortekenen waren er, dat het toch niet zo makkelijk zou gaan worden. Pechpunt nummer 1, onze team-tractor Jan moest het eerste veilig stellen,en speelde dus niet mee. Onzekerheid nummer 2, ze zouden op de hoge borden met de sterkste spelers spelen, werd beweerd door boze tongen. Mijn sombere intuïtieve voorgevoel werd uiteindelijk bekrachtigd bij de ingang van het gebouw. Wat stond daar op de deur:
De titel geeft het al een beetje aan, Raadsheer 2 tegen Stukkenjagers 4.
Het een na sterkste team van Zundert speelt tegen team 4 uit Tilburg. Als de tegenstander een 4e team in dezelfde klasse heeft kan men concluderen dat het voldoende potentieel heeft binnen de vereniging om te schuiven en te switchen (mocht het nodig zijn) om winst te waarborgen. De nummer 1 in onze poule met ongeveer 150 elo punten gemiddeld meer zou een zware dobber worden. Onze inzet was surprise as underdog, alweer overigens…..
Degraderen uit de hoofdklasse (?), daarna degraderen uit de promotie klasse en daarna in een afgelegen dorp genaamd Zundert komen spelen in de eerste klasse biedt optimisme maar ook angst voor verder verval. Onze tegenstander HMC Calder 3 bevindt zich in deze situatie. Jos en ik bespraken voorafgaand aan de match dat hier ons voordeel lag. Het was als Galliërs tegen Romeinen, of als de IJselmeervogels tegen Ajax. Waarbij de Galliërs en de IJselmeervogels een kans maken door onderschatting van de tegenstander. Waarschijnlijk waren ze wat moe van de reis en wat optimistisch en wilden ze snel weer terug naar huis op hun vrije Zaterdag. Jos had nog het idee om expres met hele domme zetten te beginnen om de superieure valkuil wat dieper te maken.
